ιδεοτροπιο: Σεπτεμβρίου 2009

Τετάρτη 16 Σεπτεμβρίου 2009

caretta caretta

μικρά που "χάσανε" το δρόμο τους....
και βολοδέρνανε στης άμμου της "κακοτοπιές"
καταδικασμένα

ο νίκος προσπαθεί να τα οδηγήσει στη θάλασσα..
όλα υπακούσανε
με μια χαριτωμένη κίνηση - ευχαριστία ίσως, και
με γρήγορες κινήσεις απομακρύνθηκαν, σ' άλλους πιθανούς κινδύνους

εκτός από τούτο το μικρό
που επιμένει στην άμμο δρόμους να χαράζει...
πήρε ώρα να πεισθεί πως σ' άλλους τόπους να ταξιδέψει έπρεπε.....

Κυριακή 13 Σεπτεμβρίου 2009

σεπτέμβρης ήταν...

... κάθε δρόμος είναι μονάχα ένας δρόμος, και δεν είναι ντροπή ούτε για σένα ούτε για τους άλλους, να τον εγκαταλείψεις κάποια στιγμή, άν έτσι σου υπαγορεύει η καρδιά σου...

απο καιρό, ψυχές φουρτουνιασμένες, στην

αναζήτηση

του καλιγούλα και του ελικώνιου οι διάλογοι....

βυθισμένοι εκεί στην άκρη της πλατείας, κι οχι μόνο,

τα μάτια καρφωμένα στα

καγκέλια

λές κατι περιμέναμε ναρθεί...

το φιλί επισφραγίζει

το ερωτικό φιλί, επισφραγίζει κι ανοίγει δρόμο

κάποια μέρα...

θα 'ρθεί η σωστή μέρα. θα το καταλάβουμε

υποσυνείδητα το περιμέναμε

εκ των υστέρων η απόδειξη

12 παρά, πριν γυρίσει η μέρα

έσπασαν οι "αντοχές"

μίλησαν ψυχές και σώματα

γιατί ο έρωτας πρέπει να είναι έρωτας ψυχής

αλλιώς δεν υπάρχει έρωτας....

να ειμαστε καλά για χρόνια πολλά

Παρασκευή 4 Σεπτεμβρίου 2009

Βλακεία

ΠΡΟΣΕΞΤΕ ΑΝΤΙΦΑΣΗ ΤΡΟΜΕΡΗ. Οι όποιες κατακτήσεις προέκυψαν από τον φόβο του υπαρκτού σοσιαλισμού Ο κομμουνισμός έκανε ενέσεις εργασιακής ανοχής στον καπιταλισμό. Έτσι και χωρίς να το θέλει, το σοβιετικό μοντέλο εξωράιζε το αντίθετό του, το δυτικό. Γι΄ αυτό με το γκρέμισμα έγινε έφοδος στην παγκοσμιοποίηση με πρωτόγνωρη κερδοφορία εις βάρος των λαών. Γι΄ αυτό οι εργασιακές σχέσεις επιστρέφουν στον Μεσαίωνα τον τρομερό. Γι΄ αυτό οι πλούσιοι πλουσιότεροι και οι φτωχοί φτωχότεροι. Γι΄ αυτό το πάρτι των πλαστικών κερδών. Γι΄ αυτό η απάνθρωπη εκμετάλλευση των εργατών. Γι΄ αυτό ανεργία, ελαστικό ωράριο και Σκότος χωρίς Διαφωτισμό. Βαθιά πεποίθηση με τραβάει από το μανίκι. Σε ησυχία δεν με αφήνει. Τα πανηγύρια που στήσαμε το 1989 με το Τείχος του Βερολίνου θα τα πληρώσουμε ακριβά. Γιατί, ρε φίλε, εσύ ο άφραγκος, ο άνεργος και τελειωμένος, δεν γίνεται να χαίρεσαι με του εχθρού σου τη χαρά. Το σύμπαν- έλεγε ο Αϊνστάιν- μπορεί κάπου να τελειώνει. Η βλακεία πουθενά!

http://www.tanea.gr/default.asp?pid=15&ct=9&artID=4534601