Θα μπορούσε να είναι τίτλος που θυμιζει φολκλορ.
Βρέ μπας και μας την έκανε ο δήμαρχος;
Θάταν ενα έξυπνο διαφημιστικό κόλπο, εδω που τα λέμε ..... τωρα που περνάμε - γενικά - κρίση.......
Ομως στην ουσία της, η πράξη του Δημάρχου και των ΣΥΝ αυτώ, ειναι τρομερή και φοβερή.
Βόμβα στα θεμέλια της ενάρετης κοινωνίας μας. Ο όμορφος κόσμος μας, αγγελικά πλασμένος, κινδυνεύει, καταστρέφεται και δεν μπορεί να ανεχτεί τέτοιες πράξεις....
Κάπως έτσι είχαν τα πράγματα και πρίν πολλά πολλά χρόνια σε ενα μικρό νησί του Αιγαίου, σόδομα και γόμορα, και ο Θεός για τιμωρία, μεσα σε μια νύχτα, μετακίνησε το νησί στον ... Ειρηνικό... Αυτά φοβούνται όσοι διαμαρτύρονται.. ( Για όσους δεν με πιστεύουν να διαβάσουν το εργο του Καραγάτση " .. το χαμένο νησί" ( τόχετε διαβάσει; για ποιό νησί αναφέρεται; μπορεί να μου πεί κάποιος; χα, χα, χα...)
Στην Ελλάδα, τη χώρα του πολιτισμού, στη χώρα απογόνων ενδόξων προγόνων, στη χώρα που ... "ανακάλυψε" το πολιτισμό όταν οι άλλοι ... έτρωγαν βελανίδια, μια ζώη τρέχαμε και διαρκώς θα τρέχουμε πίσω από τα γεγονότα και θα παραμείνουμε περιγέλαστοι διεθνώς....
Οι σχέσεις μεταξύ ομοφύλων, υπήρχαν υπάρχουν και θα υπάρχουν σε πείσμα των όποιων νομοθετικών απαγορεύσεων.
Η νομιμοποίηση των σχέσεων αυτών είναι κοινωνικό ζήτημα, δεν επιλύεται με εισαγγελικούς φετφάδες.
Ειδικά οταν τόσο το εθνικό αλλά και το διεθνές και το κοινοτικό δίκαιο ρητά απαγορεύουν κάθε διάκριση μεταξύ φύλου και γενετήσιου προσανατολισμού.
Θέλουμε δεν θέλουμε, εμείς της καθαρής ράτσας(!!!), θα αναγκαστούμε να εφαρμόσουμε αυτό που λέει το δικαιο. Θα μας επιβληθεί και θα είναι χειρότερα.
Μπορεί να θεωρούμε όλους τους άλλους λαούς που αποδέχονται την διαφορετικότητα του άλλου ... "ντιγκιτάγκες" και μεις να αυτοθαυμαζόμαστε ως καθαρόαιμα βαρβάτα, αλλά στο τέλος θα υποστούμε ομαδικό βιασμό αυτής "της περιφάνειας" μας.
Ενα ερώτημα επ' ευκαιρία: Η συμβίωση των ομοφύλων θα συνεχίσει να επιτρέπεται;
Γιατι αν συνεχίσει να επιτρέπεται τότε δεν βλέπω για ποιό λόγο δεν ρυθμίζεται με το σύμφωνο συμβίωσης και να πάνε όλα κατ' ευχήν.
Εκτός και αν υπάρχει σκέψη απαγόρευσης.
Πως θα ελεγθεί; Απλούστατο. Θα τοποθετηθούνε κάμερες στις ... κρεβατοκάμμαρες....
Ωραία ιδέα!!!! ενα νέο παιχνίδι γαι τη Τηλεόραση, να μην μείνει κανείς παραπονούμενος.....
Αυτή την εποχή στην Τριέρη της Γερμανίας ( στην ειδυλλιακή και αυστηρά καθολική γενέτειρα του Μάρξ..!!;) ξετυλίγεται το κουβάρι της ιστορίας "100 000 χρόνων σέξ".
Διαβάστε περισσότερα στην Καθημερινή της Κυριακής 8 ιούνη 08:
http://news.kathimerini.gr/4dcgi/_w_articles_civ_1_08/06/2008_272777
Ενδιαφέρει η παρουσίαση των απόψεων των προγόνων μας.... ρε μπας και δεν....
Ομοτάξιδοι καλλά ταξίδια νάχουμε
7 σχόλια:
Πώς όμως ένας αποστεωμένος θεσμός μετατρέπεται σε σύμβολο ανατροπής κι ελευθερίας..
Υπάρχουν θεσμοί και θεσμοί, αλλοι βοηθάνε στην εξέλιξη άλλοι φρενάρουνε τις εξελίξεις. Ο ίδιος θεσμός σε διαφορετικό χρόνο μπορεί να παίξει εντελώς διάφορο ρόλο...
Ενας θεσμός, όποιος θεσμός, μπορεί στην κατάλληλη συγκυρία να γίνει ανατρεπτικός, να γίνει σύμβολο...
Στο Columbia, αν δεν με απατά η μνήμη, το '68, η απαγόρευση επίσκεψης στους κοιτώνες ήταν η σπίθα που ξεκίνησε το μεγάλο αμερικανικο μάη και εδωσε λύσεις σε άλλα ποιό σοβαρά - για την εποχή - προβλήματα...
Οι κοινωνικές δομές,γενικά, είναι συντηρητικές. Εκείνο που με φοβίζει, είναι ο υπερβολικός συντηρητισμός μεγάλου τμήματος της ελληνικής κοινωνίας. Και μάλιστα ακόμα και τμημάτων που κόπτονται για την "προοδευτική" τους θέση. Βρισκόμαστε στον 21ο αιώνα σε μιά, όποια, ευρωπαική προοπτική και οχι σε θεοκρατικό καθεστώς τύπου αγιατολάχ...
Ως αφετηρία ανατροπής ναι..Εγώ σχολίασα το θεσμό ως στόχο επίτευξης,τίποτε άλλο.
Πραγματικά οι δομές της κοινωνίας είναι πολύ συντηρητικές και η ανάγκη ανατροπής τους μεγάλη.Σε κάθε επίπεδο.
Διάβασα το άρθρο της "Κ".Και βέβαια το μεγαλύτερο κακό το έκανε ο Χριστιανισμός αν και τον έρωτα σε κάθε έκφανσή του κανείς ποτέ δεν μπόρεσε να συγκρατήσει!Κάνω λάθος;
Έχω,αγαπητέ φίλε Νικήτα,την κακή συνήθεια να επανέρχομαι διαβάζοντας ξανά και ξανά τα ήδη αναρτημένα (κανείς δεν έχασε ποτέ έχοντας αυτήν τη συνήθεια ,σε βεβαιώ!).Έτσι λοιπόν στέκομαι σ' αυτούς που ΄"αναζητούσαν απάγκιο λιμάνι ν' αράξουν"σε αντίθεση με τους "άλλους"που για λίγο(;)μόνο στάθηκαν σε λιμάνι και μετά....με θάρρος απαράμιλλο βγήκαν στη φουρτούνα.Πλην όμως,τα πράγματα δεν είναι πάντα όπως μας βολεύει να τα βλέπουμε ,πολλές φορές απλουστευμένα.Όπως και συ σωστά σχολίασες στο θέμα του γάμου και του ρόλου του ανάλογα με τη συγκυρία,έτσι και με το τρέχον θέμα¨:Μια πράξη φαινομενικά συντηρητική και δειλή μπορεί να κρύβει είτε την απόλυτη απελπισία είτε τη φοβερή ανατροπή.Μπορεί ακόμα να είναι η απόλυτη πρόκληση στους "γενναίους" καπετάνιους που το γεγονός ότι ανοίγονται στα πελάγη μπορεί απλά να σημαίνει ότι το βάζουν στα πόδια.Η μάχη δε δίνεται πάντα στ' ανοιχτά,το νόμισμα έχει δυο όψεις.
Θα συμφωνήσω "απόλυτα" μαζί σου, φίλη Λολίτα,...
Και θάλεγα επιβάλλεται, ενίοτε, και νέα ανάγνωση. Κάθε ανάγνωση ανοίγει (εν δυνάμει) νέες ή και άλλες (πρόσεξε! και άλλες) πόρτες...
Μια πράξη, μιαν απόφαση, δεν μπορούμε πάντα να εξηγήσουμε γραμμικά. Οπαδός της αιτιοκρατίας, ( οι αιτίες προσδιορίζουν το αποτέλεσμα) μεν, αλλά και γνώστης της απορρέουσας από το "αγνοείν" του συνόλου των αιτίων αδυναμίας.
Ίσως γιαυτό η ψυχανάλυση βρήκε έδαφος και αναπτύχθηκε στην προσπάθεια εξατομικευμένης προσέγγισης...
Η γραφή καθ΄ αυτή φορτίζεται από συγκεκριμένες εικόνες και εμπειρίες και αυτές "ζωγραφίζει"...
Όντως πολλές φορές "το ταξίδι" μπορεί να είναι αναχωρητισμός, άρνηση συμμετοχής, άρνηση ευθύνης.
Όσο για του νομίσματος τις όψεις, παράδοξο ίσως σου φανεί, κατά κανόνα έχει δύο όψεις, ενίοτε με βεβαιότητα μία αλλά πάντα ελλοχεύει η πιθανότητα να υπάρχει και άλλη όψη πέραν των γνωστών....
Και πρόσεξε δεν είναι αστεϊσμός...
Περισσότερα με το ταχυδρομείο σύντομα ελπίζω.
Να δώσω ένα παράδειγμα της διπλής-και όχι μόνο -όψης των πραγμάτων;Ιωάννης Δαμασκηνός -Λέοντας Γ'Ίσαυρος.
Δημοσίευση σχολίου