Δευτέρα 30 Ιουνίου 2008

Για τις καλές νεράιδες

O
Κάθε νιογέννητο οι μοιρες το μοιρώνουνε και καθορίζεται η πορεία του.... λένε....
Μα υπάρχουνε κάποιες καλές νεράιδες που με το ραβδάκι τους, έρχονται κάποια στιγμή και αλλάζουνε πορείες... ανοίγουνε δρόμους.... χαρίζουνε καινούργιες ματιές......
Χρώμα δεν αλλάζουνε τα μάτια... μόνο..... τρόπο να κοιτάνε!!!!!!!!!!!!!


Αφιερωμένο σε ολους τους ταξιδευτές που θα ξεχυθούνε σε ταξίδια και "ταξίδια"...
καλοκαιρι άλλωστε......
Αφιερώμενο σε ολες τις καλές νεράιδες .....
Ιδιαίτερα αφιερωμένο στην νεραίδα που με επισκεφθηκε και ταξιδευουμε ενα ταξίδι αλιώτικο.....
πολλά ευχαριστώ...

Οματάξιδοι καλές διακοπές.....

7 σχόλια:

Ανώνυμος είπε...

"Πάω να πω στις θάλασσες για όλα αυτά που χάλασες"

nikitas είπε...

"Στούς πλόκαμους των μαλλιών σου, Αριάδνη,/
αγκομαχώντας για να φτάσω ώς τ΄ άδυτα του μυαλού σου/
και στα γλαυκά σου μάτια αγκυροβολώντας απιθώνω/
τους πιό πικρούς καημούς μα οι αναστεναγμοί σου/
φτερά είναι και με ταξιδεύουνε/
σ΄ άγνωστους δρόμους./

Πως να φτάσω στ΄ άδυτα της ψυχής σου/
ανεπρόκοφτος οδοιπόρος/
που με πήρε μιαν άνοιξη άλλη/
χωρις τ΄ ανθισμένα μου βουνά/
τις ιδρωμένες ανηφόρες,/
τα στέκια σε διάφανους ίσκιους./
............................."
ΟΙ ΔΡΟΜΟΙ ΤΗΣ ΑΡΙΑΔΝΗΣ Κώστας Φωτεινός

Ανώνυμος είπε...

Αν για νεράιδες ο λόγος...ένα τράγούδι που -νομίζω- εμπεριέχει το ονειρικό τους στίγμα.
Για σένα..ανταποδίδοντας.

"Κόκκιν' αχείλι φίλησα"

Ανώνυμος είπε...

i..........................
Αν η έμπνευσή σου
είχε αγαπήσει να μου βγάλει το παλτό

άνετα θα μπορούσε να είναι άνοιξη
να έχει ανθίσει η θάλασσα
και το παράλογο που λέω"..............................

Τους ξέρεις όμως α υ τ ο ύ ς τους στίχους.

nikitas είπε...

Πώς να σε πω, λέξη μελαγχολική/
κλαίουσα μέσα στις ψυχές των ανθρώπων/
απρόσμενα ποιητική/
που παίζεις ατιθάσευτη/
σε στίχους αξημέρωτους!/
Κι εγώ ο κλοπεύς των λέξεων/
ή ο ιχνηλάτης των ωραίων στιγμών!/

Να σε κεντήσω στις μοναξιές/
θριαμβικά θα δραπετεύσεις,/
άγνωστη θα περιπολανηθείς/
σε λεξιλόγια φτηνά/
κι αργόσχολα θα σε θυμηθούν/
οι τιμητές των ωραίων./

Ανώνυμος είπε...

Για τη λέξη που δεν ειπώθηκε ποτέ

nikitas είπε...

Και τρέχει μέσα στη βροχή, χωρίς αλεξιβρόχιο, πεισματάρης γρονθοκοπώντας τον καιρό, υδατολάτρης, υγραίνοντας τη νοσταλγία των ωραίων στιγμών!