".... Μα όλα τούτα πια μου φαίνουνται σαν ντύματα φιδιού αδειανά, σα στερεοποιημένες μορφές ενούς κορμιού που πέρασε πια κι ανήσυχο, γυμνό, τρέμοντας στον εχτρικόν αέρα μάχεται τώρα να δημιουργήσει τη νέα του σάρκωση. ..."
[από γράμμα του Νίκου Καζαντζακη στον Εμμανουήλ Παπαστεφάνου 5-9-1922]
η εργατική πρωτομαγιά
που δεν είναι επέτειος
που είναι ανάγκη
γι αγώνα κι αιτήματα
για συνέχιση των αιματηρών αγώνων που χρόνια δώσανε οι άνθρωποι της δουλειάς και πετύχανε θεαματική βελτίωση στις συνθήκες δουλειάς και στην ποιότητα ζωής (και μεις οι κάποιας ηλικίας γνωρίσαμε)
για επικαιροποίηση των αιτημάτων για οργάνωση
πρωτομαγιά 2018
εννιά χρόνια κρίση ή "κρίση" και μνημόνια σωτηρίας
[ανεξάρτητα του είδους της κρίσης ένα είναι σίγουρο πως ο εργαζόμενος υποφέρει, περνάει κρίση πραγματική]
πρωτομαγιά 2018
με τους ανθρώπους της δουλειάς "εκπαιδευμένους" στο φόβο!!!
φτάσαμε να έχει ενοχές ο άνεργος, ο άστεγος, ο πεινασμένος ο εξαθλιωμένος κι όχι το σύστημα που τον οδήγησε στην εξαθλίωση....,
πρωτομαγιά 2018
ν' αναρωτιέσαι που πήγαν οι ελπίδες για μια ριζοσπαστική αλλαγή.....
γι αυτό και σήμερα βρεθήκαμε εκεί.
κι ας μην συμφωνούμε με κάποιες πρακτικές.
γιατί ξέρουμε μόνο ένα μαζικό κίνημα θα μπορέσει.
κι αυτό πρέπει να κάνει, το Λόγο Πράξη.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου