Πολλοί παραπονιούνται ότι τα λόγια των σοφών είναι πάντα αλληγορίες, αλλά ανεφάρμοστες στην καθημερινή ζωή, ενώ εμείς έχομε μόνο αυτή. Όταν ο σοφός λέει : " Πήγαινε απέναντι", δεν εννοεί ότι πρέπει κανείς να πάει στο απέναντι μέρος, πράγμα που δίχως άλλο θα μπορούσε να το κάνει, άν το αποτέλεσμα του δρόμου άξιζε, αλλά εννοεί κάποιο μυθικό απέναντι, κάτι που εμείς δε γνωρίζομε, που κι αυτός ακόμη δεν μπορεί να το χαρακτηρίσει καθαρότερα και δεν μπορεί λοιπόν να μας βοηθήσει σε τίποτε εδώ. Όλες αυτές οι αλληγορίες θέλουν στην πραγματικότητα να πούν ότι το ασύλληπτο είναι ασύλληπτο, και αυτό το ξέραμε. Αλλά αυτό που μας απασχολεί τρομερά κάθε μέρα είναι άλλο πράγμα.
Τότε είπε ένας: " Γιατί αντιστέκεστε; Αν ακολουθούσατε τις αλληγορίες, θα είχατε γίνει κι εσείς οι ίδιοι αλληγορίες και έτσι θα απαλλαζόσασταν από την καθημερινή κούραση".
Ένας άλλος είπε: " Στοιχηματίζω πώς κι αυτό είναι μιά αλληγορία"
Ο πρώτος είπε: " Κέρδισες".
Ο δεύτερος είπε : " Αλλά δυστυχώς μόνο στην αλληγορία".
Ο πρώτος είπε: " Όχι, στην πραγματικότητα` στην αλληγορία έχασες"
Του Κάφκα και τούτο, αφιερωμένο σε όλους τους ψαγμένους ομοτάξιδους και ιδιαίτερα σε μια ψυχή που μου κεντρίζει το ενδιαφέρον τελευταίως........
Εγγραφή σε:
Σχόλια ανάρτησης (Atom)

3 σχόλια:
Τοις μάντεσιν ο λόγος...ψυχή μου
ΓΙΑΝΝΗΣ ΣΚΑΡΙΜΠΑΣ
ΤΟ ΜΟΝΤΕΛΛΟ
Πού την είδα; Συλλογίζομαι αν στους δρόμους
την αντίκρυσα ποτές μου ή στ' αστέρια,
τούς χυτούς της φέρνει η ιδέα μου τούς ώμους
δίχως χέρια!
Δίχως χέρια . . . Τό μάτι της γυαλένιο
άς μή μ' έβλεπε μ' εθώρει κι ήταν τ' όντι
ρόδο ψεύτικο τό γέλιο της κερένιο
καί τό δόντι.
Τήν στοχάζομαι. Η φωνή της, λές, μού εμίλει
ριγηλή σάν μέσ' σέ όνειρο και τ' όμμα
ήταν σφαίρα. Σπασμός τρίγωνος τά χείλη
καί τό στόμα.
Τ' ήταν; πνεύμα; Μήν φτιαγμένη ήταν, ωϊμένα,
ύποπτεύομαι καί τρέμω νοερά μου
απ' τό ίδιο ύλικό πούναι φχιαγμένα
τά όνειρά μου; . . .
Αχ πώς τρέμω! ο νούς μου πάει σ' ιδέες πλήθος,
σέ μπαμπάκια καί καρτόνια ο νούς μου βάνει
γεμισμένο της μήν ήτανε τό στήθος
μέ ροκάνι!
. . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . .
Ώ Κυρά μου Αγγελε Σύ των μειρακίων
πόχεις τό γέλιο, ώ χαύνη κόρη των πνευμάτων,
σέ μια βιτρίνα σ' έχουν στήσει γυναικείων
φορεμάτων. . .
Από την ποιητική συλλογή "Ουλαλούμ
Ο mitos προτιμά μάλλον την ασφάλεια της φαντασίωσης-ονείρου
Ίσως όμως αυτό το όνειρο είναι μπροστά του.Και το αγνοεί.
Δημοσίευση σχολίου