Τετάρτη 23 Ιουλίου 2008

αιωνιότητα


Αιωνιότητα

Οι αιώνες κυλούν σαν μαδημένα τριαντάφυλλα
στην απέραντη ποδιά του Σύμπαντος.
Στα αλμυρά νερά της θάλασσας λούζονται οι ακρογιαλιές
περιμένοντας τον μαίστρο για να σαλπάρουν.

1 σχόλιο:

ariadnebelledujour είπε...

Πότε-πότε μας θυμάται το μέλλον
όσο μακριά κι αν βρίσκεται,
όλο και κάποιο μήνυμα λαβαίνουμε,
γραμμένο πάντα βιαστικά
γιατί διαρκώς αναχωρεί
για πιο μακριά ακόμα.
Τι να το κάνεις;
Γραφτά που μένουνε αδιάβαστα.
Κανείς δεν ξέρει από μας
να διαβάσει τι γράφει το μέλλον.
Παρεκτός κάτι ελάχιστες
γραμματιζούμενες ελπίδες.
Τρέχα γύρευε.

Κική Δημουλά
από τη συλλογή Το τελευταίο σώμα μου, 1981