Εγγραφή σε:
Σχόλια ανάρτησης (Atom)
Πληροφορίες
- nikitas
- ... Τί είναι, όμως, ο εαυτός; Είναι η επιτομή όλων όσα θυμόμαστε. Γι' αυτό και το τρομακτικό στον θάνατο δεν είναι η απώλεια του μέλλοντος, αλλά η απώλεια του παρελθόντος. Η λήθη είναι μια μορφή θανάτου, παρούσα στη ζωή ... [Μίλαν Κούντερα]
7 σχόλια:
"Δεν είναι λέξη ο καιρός.
Είναι ο κακοήθης όγκος της στιγμής"
Κοιτάζω τη βροχή και κλαίω
και τάζω στο Θεό για να 'ρθεις
μεγάλα λόγια εγώ δε λέω
αλλά φοβάμαι μη μου πάθεις.
Κοιτάζω τη βροχή, βροχή μου
ίδια τα μάτια σου καλή μου
κι όπως κυλά στα πεζοδρόμια
γυρνάει ο νους σε ονειροδρόμια.
Κοιτάζω τη βροχή και νιώθω
πως στη ψυχή μου μέσα τρέχει
εγώ δεν έχω άλλο πόθο
απ'το να 'ρθεις τώρα που βρέχει.
Κοιτάζω τη βροχή, βροχή μου
ίδια τα μάτια σου καλή μου
κι όπως κυλά στα πεζοδρόμια
γυρνάει ο νους σε ονειροδρόμια
Στίχοι: Βαγγέλης Κωνσταντινίδης
Μουσική: Θοδωρής Παπαδόπουλος
Υπέροχο!
από τις «Κραυγές» (1953)
Ο άνθρωπος που αμύνεται
μπροστά σε δικαστήριο πιθήκων
Ο άνθρωπος που ρωτά, ο άνθρωπος που ικετεύει
Το κεφάλι του κρύβεται ανάμεσα στις μαλλιαρές του
γάμπες
κ’ οι πίθηκοι περιμένουν
κ’ οι πίθηκοι κατηγορούνε συνηγορούν γελάνε
πριν να καταβροχθίσουνε τον άνθρωπο τη σάπια αυτή μπανάνα
Ποίηση: Joyce Mansour
Απόδοση: Έκτωρ Κακναβάτος
από το βιβλίο: Κραυγές, Σπαράγματα, Όρνια (Εκδόσεις Άγρα
«Σπαράγματα» (1955)
Πέταξες τα μάτια μου στη θάλασσα
ξερίζωσες από τα χέρια μου τα όνειρά μου
ξέσκισες τον μελανιασμένο αφαλό μου
και μες στα πράσινα των μαλλιών μου φύκια π’ ανεμίζουν
το έμβρυο έχεις πνίξει
καλώς ήρθες γητεύτρια στο φτωχικό μου...
αυτό είναι υπέροχο!
για nyxterino: [...]Δεν γνωρίζεις το νυχτερινό μου πρόσωπο
Τα μάτια μου άλογα τρελά για απεραντοσύνη[...]
για mitos: [...]Ο θάνατος είναι μια μαργαρίτα που κοιμάται στα πόδια μιας μαντόνας σε οργασμό[...]
Δημοσίευση σχολίου