ένα ερώτημα περιμένει απάντηση:
πως να είσαι επαναστατικός σε μιά εποχή που είναι εξόχως
σχιζοφρενική;
όταν το όμορφο μεταλλάσσεται σε αρρώστια καθώς στρίβεις
τη γωνιά;
όταν την αρρώστια την ζεις ως κάτι το όμορφο;
όταν η ειλικρίνια και το ψέμα δεν ξεχωρίζουν;
τόσο αντιφατικά... όλα τόσο αλληλοαναιρούμενα, λες και
περιγράφεις ένα κενό σύνολο....
αλήθεια, μπορείς να περιγράψεις το κενό;
μα, κι άν όλα είναι ψέμα, δεν μπορεί... η αλήθεια πρέπει να υπάρχει....
2 σχόλια:
"Η αρρώστια δεν είναι πια κάτι γραμμικό, μονοκόμματο. Στρίβεις στη γωνία και έχει μεταλλαχτεί σε κάτι όμορφο. Εμπεριέχει το όμορφο. Λες, όλα είναι χάλια, και κατεβαίνεις με το αυτοκίνητο στη θάλασσα, σε ένα μικρό λιμάνι που πάνε τα λαϊκά ζευγάρια με κλειστά αμάξια, ακούς παλιό μπουζούκι στην υπερυψωμένη καντίνα στη στροφή στο Κερατσίνι, τα ταλαιπωρημένα πρόσωπα τα φυσάει ο αέρας, κι εκεί μες στη νύχτα, νομίζεις ότι είναι όμορφα - και πιθανότατα είναι. Μιλάς για επανάσταση, αλλά για να μπορέσεις να μιλήσεις, πρέπει μια μεγάλη εταιρεία και το «σάπιο κράτος» να σπονσοράρουν το έργο σου. Ζεις το εξόχως σχιζοφρενικό: Στην πρεμιέρα του έργου σου, που δονείται από αντιεξουσιαστικά συνθήματα και βαθιά απελπισία, στην πρώτη σειρά, καλεσμένοι να κάθονται υπουργοί και παλιόφατσες του Εμπορίου"
"[...]Ξεφύγαμε πια κι από την Εποχή του Καλαμπουριού ή την Εποχή της Φαντασίας (όταν γελάγαμε με τα ίδια μας τα χάλια, ή θέλαμε να γδάρουμε την άσφαλτο για να βρούμε την αμμουδιά από κάτω) - τώρα όλα είναι παραδοχή και εμμένεια, νομοθετούν οι καταθλιπτικοί και σιωπηρά εμείς διαπιστώνουμε την κρυφή πλέξη της σχιζοφρένειας μέσα σε κάθε μας πράξη: Λύκοι και πρόβατα μαζί - ταυτοχρόνως λύκος και πρόβατο καθένας από εμάς. Η Δύση περνά το βαθύ γήρας της, ψελλίζοντας σαν την τρελή Μαρία (που τραγουδάει και τραγουδώντας κλαίει) Tραγούδια από το Δεύτερο Όροφο.[...]"
ΣΤΑΘΗΣ ΤΣΑΓΚΑΡΟΥΣΙΑΝΟΣ
Δημοσίευση σχολίου