Ζωγράφος ΙΙ
Σώπα, σώπα, η Ευγλωττία σου είναι η σιωπή σου. Πάρε τα χρώματά σου. Τα δέντρα ιδές που αγαπά η ψυχή σου. Το σύννεφο που αψηλά εις τον αιθέρα λάμνει, τα μακρινά βουνά. Τη θεία αρμονία, που τα ενώνει όλα, τη νιώθεις βαθιά στα σωθικά.
Κάνε εδώ κρυψώνες π' αγαπούν σκιές, ιδές εκεί με τι τρελή χαρά παίζει το Φως. Ω Μούσα, σίμωσε, κατέβα, και δώσε, ω θεά, τ' ασύλληπτο, το φευγαλέο να βάλω στην εικόνα. Το μυστήριο αυτό της ώρας του τόπου του ιερού που μια φοράν αγάπησαν οι θεοί ... Αχ, δώσε και σημάδι αγνό να τη χαρίσω την εικόνα σ' εκείνη π' αγαπώ.
Δημήτρης Πικιώνης [Πεζά Ποιήματα 1918]
κι η Μούσα άκουσε... σίμωσε, κατέβηκε... και έδωσε τ' ασύλληπτο.......
εικόνες, εικόνες και χρώματα, η αρμονία του φυσικού...
το μυστήριο της ώρας, της γωνίας....
ψάχνουμε για το σημάδι, το αγνό,
εικόνες χαρισμένες με αγάπη σε αγάπες...
όμως....
όμως, πάθη, φιλοδοξίες και η ματαιοδοξία της ανθρώπινης διαδρομής.....
γι' αυτό.....
και χωρις τα φτερά δεν φοβάμαι...
ανεβαίνω ψηλά κι αγαπάω, φεύγω, πετάω σαν το σύγνεφο...
είμαι λεύτερος.........
διάλεξα τα ψηλά τα βουνά και σας στέλνω φιλιά.....
όψεις του φυσικού, κι ο κίνδυνος που παραμονεύει,
επενδυμένες όμορφα μουσικά, εικόνες ... και ταξιδέψτε....
προσεγγίσεις φωτεινές στου γαλάζιου τη ζεστή αγκαλιά
πως παίζει το φώς...
πρέπει νασαι φίλος με τον ήλιο-θεό
ήλιος ο θεός
[ http://www.youtube.com/watch?v=Dogp6FAfAFI]
"οδοιπορία εξερεύνησης"....
από τους καλύτερους τρόπους προκειμένου
να γνωρίσεις εκείνες τις πλευρές
που συνήθως περνούν απαρατήρητες... .
[http://www.youtube.com/watch?v=gIDSTWU17IA]
προσεγγίσεις φωτεινές στου γαλάζιου τη ζεστή αγκαλιά
τα ψηλά τα βουνά και η απεραντοσύνη της θάλασσας....
ουρανός και θάλασσα........ καλοτάξιδοι νάστε......
6 σχόλια:
Altissima quaeque flumina minimo sono labi
...όταν ο χρόνος, ως διάσταση ισότιμη του χώρου, μπορεί να βιώνεται μπρος και πίσω....
ψευδαίσθηση, πόσοι θα θέλαμε να είναι εφικτή;
Σαν το σύννεφο φεύγω πετάω
έχω φίλο τον Ήλιο-Θεό
με του αγέρα το νέκταρ μεθάω
αγκαλιάζω και γη κι ουρανό.
Και χωρίς τα φτερά δεν φοβάμαι
το γαλάζιο ζεστή αγκαλιά
στα ψηλά τα βουνά να κοιμάμαι
στο Αιγαίο να δίνω φιλιά.
Λευτεριά στους ανέμους ζητάω
έχω πάψει να είμαι θνητός
ανεβαίνω ψηλά κι αγαπάω
δίχως σώμα χρυσός αετός.
Και χωρίς τα φτερά δεν φοβάμαι
το γαλάζιο ζεστή αγκαλιά
στα ψηλά τα βουνά να κοιμάμαι
στο Αιγαίο να δίνω φιλιά.
Σαν το σύννεφο φεύγω πετάω
έχω φίλο τον Ήλιο-Θεό
με του αγέρα το νέκταρ μεθάω
αγκαλιάζω και γη κι ουρανό.
nyxterino
τα σιγανά ποτάμια να φοβάσαι;
σε μια "εκλαϊκευμένη" εκδοχή..
Αθόρυβα κυλούν τα πιο βαθιά ποτάμια..και μήπως ό τι αγαπήσαμε δε χάθηκε μέσα στην πιο βαθιά σιωπή;(ίσως από πάντα ήταν..αλλά..η νιότη, βλέπεις..)
Καλή σου μέρα,nikitas
"Κομμένη η μέρα σήμερα στα δύο
η μια ταξίδευε με το ποτάμι αγύριστη
αγνώριστη μες στους ασφοδελούς και τα τζιτζίκια
Κι ο ποταμός πρασινομάτης πρασινόμαλλος
μ' όλες τις ανατριχιασμένες του πηγές
βράδιαζε κ' έμοιαζε καμπουρωτός καυλός της γης
που στράγγιζε στα βούρλα και τα πολυτρίχια
στην ανοιχτή λεκάνη του Ιονίου
Το νεροπούλι γύρισε σε γκιώνη
Αγγελοκρούστηκεν η μέρα καθώς νύχτωνε
Κι ως τ' αντι-Κύθηρα βαστούσεν ο σπασμός της"
Δημοσίευση σχολίου