αγρύπνιες

Χινοπωριάτικη νυχτιά. τα σύγνεφα περιπαιχτικά του φεγγαριού

τη συντροφιά - παρηγοριά - μας κλέψανε..... Και κάνει ένα κρύο 

απόψε... Αποβροχάρης ο καιρός...

Πόση η διάρκεια της "μέρας" κανείς δεν ξέρει. Είναι ζήτημα πόσο

διαρκεί το φώς. Κι εύχεσαι ναναι το μαύρο του σκότους πέπλο

διάτρητο, κουρελιασμένο.

Παράξενο, αλήθεια, το ο ρ α τ ό φωτίζεται από το α ό ρ α τ ο!!!!...

Μια ρωγμή είναι που οδηγεί στη σοφία τη συμπαντική. Μια ρωγμή 

που σε περνάει από το συγκεκριμένο ελάχιστο μέρος, στου όλου το

προθάλαμο....

Αναζητώ τη ρωγμή. Υπάρχει, λένε, κι είναι το πέρασμα απότομο,

βίαιο, κι όποιος αντέξει τη γνώση. 

           

σε μια γωνιά. Πόσο συρρικνώνεται ο χώρος όσο εξαπλώνεσαι στο

ΧΩΡΟ... Αντιστρόφως ανάλογα. Ότι κερδίζεις σε ΧΩΡΟ χάνεις σε

χώρο. Ή ότι κερδίζεις σε χώρο.......;

κι αυτή η μηχανή, συντροφιά, βοηθά η υπονομεύει, ποιος να πει.

κι όταν στα πλήκτρα της χαϊδεύεις λόγια γλυκά, λόγια ερωτικά

αισθάνεται κι αναριγά ή  αδιάφορα μας περιπαίζει;

που θα μας φέρουν τούτοι οι δρόμοι;

χείμαρρος  εικόνες που ο διακόπτης χειμώνας αρνιέται τη σύνθεση 

" Όπως ελευθερώνεται ένα στήθος
   οι χορευτές έγιναν δέντρα
   ένα μεγάλο δάσος γυμνωμένα δέντρα"