"...κάποιοι είναι πρόθυμοι να το καθαρίσουν μόνοι τους, με τα δικά τους χρήματα, και να το φτιάξουν, χωρίς να περιμένουν από κανένα κράτος να κάνει αυτό που ίσως δεν θα κάνει ποτέ. "
χρόνια τώρα διαπιστώσεις για το απάνθρωπο πρόσωπο της πόλης - λίγο πολύ της κάθε πόλης - και όχι μόνο, μιας και στην ύπαιθρο αργά αλλά σταθερά (!!!) μεταφέρεται το κλίμα...
γκρίνια, γκρίνια και πάλι γκρίνια, απόδοση ευθυνών πάντα στους άλλους και επανάπαυση...
και στο πάτο ήρθε το απάνθρωπο, συμβάλλαμε στο να θεριέψει αυτή η μηχανή κιμά που λέγεται σύγχρονη πόλη... κι αγαναχτούμε.....
η πλειονοψηφία όμως παραμένουμε αραχτοί στο καναπέ.. και βλέπουμε τις TV τα σκουπίδια ενώ δίπλα μας μυρίζουν τα δικά μας και του γείτονα τα σκουπίδια...
μεγαλόστομες εξαγγελίες, κενολογίες, έτσι για να λέμε...
δικαιολογίες, μέσα στο ανευθυνουπεύθυνο πλέγμα που διαμόρφωσαν νόμοι και παρα-νόμοι...
κράτος, αυτοδιοίκηση, υπηρεσίες τυπικοί εκπρόσωποι - πάντα κατά πλειοψηφία - του απρόσωπου...
ένα διαρκές κόλλημα σε νομικίστικα... τεχνάσματα, ερμηνείες κι αντερμηνείες, διφορούμενα και τίποτε καθαρό... για να περνάνε κάποιοι καλά και μεις χειρότερα...
λες κι επίτηδες επινοούνται οι νόμοι όχι για να λύνουν αλλά για να δημιουργούν προβλήματα...
λες κι επινοούνται για να μένουν στο απυρόβλητο και στην ησυχία τους οι καρεκλοκένταυροι, οι καταπατητές, οι εργολάβοι και να την πατάνε όσοι τι ζητάνε; .... ποιότητα ζωής...
και τότες διαπιστώνεις με έκπληξη (;) τι μπορεί να γίνει με ελάχιστα έξοδα κι όχι με το μισό προϋπολογισμό του δήμου...
και αναλογίζεσαι αν ο δήμος έφτιαχνε κάτι αντίστοιχο πόσο θα το κοστολογούσε;
μιλάμε για απλές παρεμβάσεις που όμως αλλάζουν όλη την εικόνα της γειτονιάς, μάλλον ξαναδημιουργούν τη γειτονιά... τη γειτονιά ως βασικό κύτταρο του κοινωνικού ιστού... ξαναβρίσκουν ανθρωπιά και ηρεμία...
ένα άρθρο του δημήτρη ρηγόπουλου στην ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ σήμερα Παρασκευή 28 Νοέμβρη του σωτηρίου έτους 2008 με τίτλο
" Πράσινο αντάρτικο στις αθηναϊκές γειτονιές"
με αφορμή τη διαμόρφωση ενός οικοπέδου από σκουπιδαριό στο κηπάκι της τσαμαδού..!!!! παρουσιάζει πρωτοβουλίες συνανθρώπων μας....
"[...]Η οδός Τσαμαδού είναι ένας πολύ συμπαθητικός πεζόδρομος των Εξαρχείων με αρκετό πράσινο, ικανοποιητικό αριθμό παλιών σπιτιών, κάποιες ενδιαφέρουσες μεταπολεμικές πολυκατοικίες, κόσμο της γειτονιάς στα λιγοστά καφενεία κι ένα... άδειο οικόπεδο, όχι πολύ μακριά από την πλατεία. Τους τελευταίους μήνες, το άδειο οικόπεδο... γεμίζει. Κάθε Σάββατο, προς το παρόν, τώρα που το «πείραμα» της Τσαμαδού κάνει τα πρώτα του βήματα. Με κατοίκους της γειτονιάς που νοστάλγησαν το πράσινο και πριν από ακριβώς έξι μήνες μπήκαν στο εγκαταλελειμμένο οικόπεδο και αποφάσισαν να το κάνουν κήπο για όλη τη γειτονιά. Είναι το «Κηπάκι της Τσαμαδού», μια ωραία ιστορία αυτενέργειας πολιτών της Αθήνας που αποφάσισαν να «κάνουν κάτι» για τη ζωή τους. Οχι ο καθένας μόνος του, αλλά όλοι μαζι. Με τον γείτονα που μέχρι χθες αντάλλασσαν μόνο μια βιαστική καλημέρα στο ασανσέρ, με τον κύριο από τη γωνιακή πολυκατοικία που βλέπονταν στο ψιλικατζίδικο της Βαλτετσίου, με τον «περίεργο» που κάποτε είχαν τσακωθεί άσχημα για μια θέση πάρκινγκ στην Τοσίτσα. Τώρα όλοι μαζί έβγαλαν από το χορταριασμένο οικόπεδο μπάζα, σκουριασμένα σίδερα, σκουπίδια και σύριγγες. Υστερα επιδιόρθωσαν την περίφραξη και έφτιαξαν μια μεγάλη συρόμενη πόρτα. Και όταν η κούραση χτύπησε κόκκινο ήπιαν το πρώτο ούζο παρέα. Και το «Κηπάκι της Τσαμαδού» μεταμορφώνεται σιγά σιγά σ’ εναν ελέυθερο, πράσινο χώρο ηρεμίας, συνεύρεσης και δημιουργίας ανοικτό σ’ όλους τους γείτονες κάθε ηλικίας. Εδώ και λίγο καιρό διαθέτει κάδο κομποστοποίησης για οργανικό λίπασμα και πρόσφατα χτίστηκαν τα πρώτα πέτρινα παρτέρια. [...]"
και για όσους θέλουν να δούνε ολόκληρο το άρθρο, επειδή αναφέρεται και στην αγορά της κυψέλης αλλά και στο μεταξουργείο, γιατί πολλοί οι συνάνθρωποι που παίρνουν τη μοίρα τους στα χέρια τους,... η διεύθυνση ηλεκτρονικά:
http://news.kathimerini.gr/4dcgi/_w_articles_columns_2_28/11/2008_293866
κι όχι μόνο να το διαβάσουμε αλλά και να παραδειγματιστούμε....
3 σχόλια:
"Δεν μας έφτανε η φτώχεια μας, έχουμε τώρα και τις εορταστικές ντεκορασιόν του Δήμου Αθηναίων. Μα πώς τα κατάφεραν, δεξιοί άνθρωποι, να πετύχουν την απόλυτη σοσιαλιστική απόχρωση του κόκκινου; Κοιτάζω τις αρμαθιές από διακοσμητικά αστέρια στις κολόνες του δημόσιου φωτισμού και μου φαίνεται ότι πέρασε από εκεί ο Τσάβες και κρέμασε τα επαναστατικά σκουφάκια του. Το διάλειμμα «Μπακογιάννη» δεν γλίτωσε, ως φαίνεται, τον Δήμο Αθηναίων από τη μοιραία ροπή του προς το κιτς, αλλά με τέτοια οικονομική στενότητα δύσκολο να εγείρει κανείς απαίτηση για καινούργια χριστουγεννιάτικα φώτα και λιλιά.
Ίδια κατάσταση και στη γειτονιά μου που μέρες τώρα έχουν αρχίσει τα μεσαιωνικά βασανιστήρια των φυτών. Καλλωπιστικά δεντράκια τυλιγμένα με λάμπες τραγουδούν το «ρίξε στο κορμί μου σπίρτο». Θάμνοι που υπομένουν αγόγγυστα το ενιαύσιο ηλεκτροσόκ διατρανώνουν την άποψη ότι η φτώχεια θέλει καλοπέραση και ενεργειακή σπατάλη.
Μέσα σε όλη αυτή τη φωταψία ξεχωρίζει το σκοτεινό μπαλκόνι του ψωριάρη, που δεν είναι άλλο από το δικό μου. «Ούτε να το διανοηθείς», μου λέει με τον τρόπο της η αγαπημένη μου δάφνη, που πέρυσι είχε περάσει έναν ολόκληρο μήνα τυλιγμένη με μια γιρλάντα-ψησταριά. «Κάτσε καλά», με προειδοποιεί και η αγκαθωτή γαζία δείχνοντάς μου τα νυχάκια της. Πειθαρχώ, ξαναβάζω τα λαμπάκια στο κουτί τους και στέλνω μήνυμα συμπαράστασης στα διπλανά ολόφωτα μπαλκόνια. Κυρίες και κύριοι και αγαπητά μου παιδιά, το Γκουαντάναμο των φυτών σας εύχεται Καλά Χριστούγεννα"
Από την εφ. ΤΑ ΝΕΑ 1/12/2008
"ένα παιγνίδι του φωτός
όπως όλοι μας τέλος πάντων"
Μαρία Λαινά, Δικό της
εσείς, του "κλεινού(;)" άστεως και δη των εξαρχείων εραστές, περιδιαβαίνοντας της πλατείας θα συναντήσατε το κηπάκι της τσαμαδού...
κι εμείς τις αναμνήσεις εξαρχείων και νεαπόλεως και δη αγίου νικολάου στα πευκάκια διατηρούμε....
Δημοσίευση σχολίου