ΠΕΡΙ ΜΕΤΑΜΦΙΕΣΕΩΝ
Όταν διαβεί το καρναβάλι
μια χάρη θα ’θελα και μόνο:
κανείς την μάσκα του μην βγάλει –
να την φοράει όλο τον χρόνο.
Και οι πολίτες κι οι αφεντάδες
του τόπου αυτού – μπα, σε καλό τους –
λιγότερο είναι μασκαράδες
σαν κρύβουνε το πρόσωπό τους.
Εγγραφή σε:
Σχόλια ανάρτησης (Atom)
9 σχόλια:
"Φρόντισε οι στίχοι σου να σπονδυλωθούν
με τις αρθρώσεις των σκληρών των συγκεκριμένων λέξεων.
Πάσχισε να' ναι προεκτάσεις της πραγματικότητας
όπως κάθε δάχτυλο είναι μια προέκταση στο δεξί σου χέρι.
'Έτσι μονάχα θα μπορέσουν σαν την παλάμη του γιατρού
να συνεφέρουν με χαστούκια όσους λιποθύμησαν
μπροστά στο άδειο πρόσωπό τους."
Άρης Αλεξάνδρου - Φρόντισε
είναι και η λιποθυμία "επιλογή", κάποτε, μην το ξεχνάμε...
και τότε, σκέφτεσαι αν είναι πρέπον να συνεφέρεις τα άδεια πρόσωπα....
ΝΕΚΥΙΑ
ἔρχεσθαι δὴ ἔπειτα λαβὼν ἐυῆρες ἐρετμόν,
εἰς ὅ κε τοὺς ἀφίκηαι οἳ οὐκ ἴσασι θάλασσαν
ἀνέρες, οὐδέ θ᾽ ἅλεσσι μεμιγμένον εἶδαρ ἔδουσιν·
οὐδ᾽ ἄρα τοί γ᾽ ἴσασι νέας φοινικοπαρῄους
125 οὐδ᾽ ἐυήρε᾽ ἐρετμά, τά τε πτερὰ νηυσὶ πέλονται.
σῆμα δέ τοι ἐρέω μάλ᾽ ἀριφραδές, οὐδέ σε λήσει·
ὁππότε κεν δή τοι συμβλήμενος ἄλλος ὁδίτης
φήῃ ἀθηρηλοιγὸν ἔχειν ἀνὰ φαιδίμῳ ὤμῳ,
καὶ τότε δὴ γαίῃ πήξας ἐυῆρες ἐρετμόν,
130 ῥέξας ἱερὰ καλὰ Ποσειδάωνι ἄνακτι,
ἀρνειὸν ταῦρόν τε συῶν τ᾽ ἐπιβήτορα κάπρον,
οἴκαδ᾽ ἀποστείχειν ἔρδειν θ᾽ ἱερᾶς ἑκατόμβας
ἀθανάτοισι θεοῖσι, τοὶ οὐρανὸν εὐρὺν ἔχουσι,
πᾶσι μάλ᾽ ἑξείης. θάνατος δέ τοι ἐξ ἁλὸς αὐτῷ καλόδεχτες θυσίες ἐκεῖ στὸ ρήγα Ποσειδώνα,
135 ἀβληχρὸς μάλα τοῖος ἐλεύσεται, ὅς κέ σε πέφνῃ
γήραι ὕπο λιπαρῷ ἀρημένον· ἀμφὶ δὲ λαοὶ
ὄλβιοι ἔσσονται. τὰ δέ τοι νημερτέα εἴρω.᾽
θὰ σύρης τότε παίρνοντας τὸ δυνατὸ κουπί σου,
νὰ πᾶς στὴ χώρα τῶν ἀντρῶν ποὺ θάλασσα δὲν ξέρουν,
καὶ ποὺ φαῒ δὲν συνηθοῦν νὰ τρῶνε ἁλατισμένο,
καὶ μήτε κοκκινόπλωρα καράβια αὐτοὶ γνωρίζουν, μήτε τὰ δυνατὰ κουπιά, πού 'ναι φτερὰ τῶν πλοίων.
Νά, καὶ σημάδι ξάστερο, ποὺ δὲ θὰ σοῦ ξεφύγη·
σὰν ἀνταμώσης ἄλλονε στὸ δρόμο ταξιδιώτη,καὶ λέει δικράνι πὼς βαστᾶς στὸν ὥριο σου τὸν ὦμο,
τότες τὸ δυνατὸ κουπὶ μπῆξε στὴ γῆς, καὶ κάμε κριάρι, ταῦρο σφάζοντας, κι ἀγριόχοιρο βαρβάτο·
καὶ γύρνα στὴν πατρίδα σου ἑκατοβοδιὲς νὰ κάμης
ἱερὲς γιὰ τοὺς ἀθάνατους ποὺ ὁρίζουνε τὰ οὐράνια,
μὲ τὴ σειρὰ τοῦ καθενοῦ· κι ὁ θάνατος θὰ σοῦ 'ρθη ὄξω ἀπὸ θάλασσα, ἀλαφρός, καὶ θὰ σε γλυκοπάρη
μὲς στὰ καλὰ γεράματα, ποὺ ὁλόγυρα οἱ λαοί σου
θὰ χαίρουνται καλοτυχιά. Σοῦ 'πα ὅλη τὴν ἀλήθεια.”
μετ. Αργ. Εφταλιώτη
...όσο για το μύθο, για τη μετέπειτα πορεία του θεϊκού οδυσσέα και την κατάληξή του στης αποκλείστρας τη σπηλιά (μαύρη σπηλιά) ναι.. το νέο κόντρα στο παλιό, θεός του αλατιού του νέου εμπορικού δαιμόνιου ίσως...
κι αν το ζεστό αυγουστιάτικο απομεσήμερο κι η ευωχία αποτρέψανε, πάντα εκεί προσμένει προσκυνητές...
...όσο για την αλήθεια (την πάσα αλήθεια, απομονώνοντας το τέλος της γραφής σου)... δεν ξέρω πια το νόημα...
μιας κι ο καθένας κουβαλά τη δική του αλήθεια, τη δικιά του ΝΕΚΥΙΑ, εφευρίσκει το δικό του Τειρεσία... κι ανεμίζοντας σημαία από ναύλον - σημαία πλαστική - αναγορεύει σημαντική αλήθεια την κάθε υποψία...
"Ο Οδυσσέας δεν επιστρέφει για να μείνει αλλά για να κάνει ένα νέο ξεκίνημα. Πώς θα μπορούσαν οι ΄Ελληνες, που γνωρίζουν πως δεν ξαναβουτάς δύο φορές στον ίδιο ποταμό, να πιστέψουν στο νόστο;". Μπέρνχαρντ Σλινκ
καλώς την άρπυια τη γοργόφτερη με τα σγουρά μαλλιά...
νόστος δεν σημαίνει και μονιμότητα...
κι ο οδυσσέας ανάπαψη δεν είχε, μόνο που τούτη τη φορά πήρε τα .. βουνά...
"ένα τραγούδι κοιμάται πάνω στην άρπα ώσπου να το ξυπνήσει ένας πόνος ξένος
κι ω ταξιδιώτη, που γυρίζοντας απ τον Ωκεανό, θα ναυαγήσεις ανάμεσα στα ρόδα ενός κήπου."
κάποιες φορές ο ξένος πόνος μπορεί και σε ναυάγιο να οδηγήσει...
χαλάλι αν είναι αυθόρμητο...
αλλιώς...
γιαυτό χρειάζεται ... προσοχή....
ΠΡΩΙΝΟ
Ο πρωινός ήλιος του Σεπτεμβρίου
μαζί μ' ένα αεράκι μελαγχολικό
συνωμοτούν
πάνω απ' τα κλειστά μου βλέφαρα.
Ξύπνα,μου λένε
Τα πουλιά περιμένουν
να τα ταϊσεις με λέξεις...
Δημοσίευση σχολίου