με την εκπνοή του πρώτου μήνα του σωηρίου '09, το ιδεοτροπιο μαζί με άλλα επτά blogs, έγινε αποδέκτης ενός βραβείου proximidade, ευγενική χειρονομία της αγαπητής φίλης αριάδνης (http://nyxterino-ariadni.blogspot.com/).
η πρόταση εδώ: http://nyxterino-ariadni.blogspot.com/2009/01/blog-post_1598.html
το "βραβείο" proximidade, απονέμουν οι bloggers μεταξύ τους και έχει να κάνει με την ανάγκη επικοινωνίας και φιλίας. Προφανώς επειδή από την κοινωνία μας λείπει η επαφή η φιλία η ανθρωπιά.....
το βραβείο -που ουσιαστικά δεν είναι βραβείο αλλά μια πρόσκληση- περιγράφεται ως εξής:«Αυτό το blog επενδύει και πιστεύει στην εγγύτητα – την εγγύτητα στο χώρο, το χρόνο και τις σχέσεις. Αυτά τα blog είναι εξαιρετικά γοητευτικά. Αυτοί οι bloggers προσπαθούν να βρουν και να γίνουν φίλοι. Δεν ενδιαφέρονται σε βραβεία για την προσωπική τους άνοδο! Η ελπίδα μας είναι όταν κοπούν οι κορδέλες των βραβείων αυτών, να αναπαραχθούν ακόμη περισσότερες φιλίες. Παρακαλώ δώστε περισσότερη προσοχή σ’ αυτούς τους συγγραφείς! Αυτό το βραβείο για Blog, πρέπει να δοθεί σε οκτώ αγαπημένους σας bloggers, και οι οποίοι με τη σειρά τους, θα το προτείνουν πάλι με τη σειρά τους, σε οχτώ αγαπημένους bloggers ο καθ' ένας τους κ.ο.κ.» ("εισαγωγής" βραβείο;...)
θέλω να ευχαριστήσω και από δω την αγαπητή φίλη αριάγνη,
θεωρώ τιμή που με συμπεριέλαβε σε αγαπημένα blogs που παρακολουθεί και να με βάλει σ΄αυτό το παιχνίδι φιλίας... και είναι συγκινητικό μιας και το ιδεοτρόπιο της χρωστάει πολλά. Εύχομαι πραγματικά, οταν "κοπούν οι κορδέλες" νάχουν δημιουργηθεί τόσες, μα τόσες πολλές φιλίες.. που τις έχουμε ανάγκη. Και θέλω να πιστεύω μέσα σ' αυτές σε μιά γωνίτσα θάχει χώρο και για τον nikitas....
σύμφωνα με το "βραβείο" καλούμαι να επιλέξω τους "δικούς μου" οκτώ bloggers, και να τους το απονείμω....
μου είναι αδύνατον να ξεχωρίσω, και δεν θέλω, από τα blogs που παρακολουθώ.... μετράει η όμορφη προσπάθεια .... γιαυτό και θα σταματήσω εδώ.....
Όσον αφόρα το πως οι γνωριμίες θα γίνουνε φιλίες, θεωρώ ότι είναι δύσκολο - αν όχι ακατόρθωτο- χωρίς προσωπική επαφή, χωρίς την δια ζώσης επικοινωνία.. να δεις τον συνομιλητή σου να δεις την έκφραση του προσώπου που λέει πολλά περισσότερα από τη ξερή καταγραφή ή έστω την ομιλία μακρόθεν... που συμπληρώνει και επεξηγεί όσα δεν μπορεί να πουν οι λέξεις.. οι λέξεις που ενίοτε χειρότερα μπερδεύουν και παρεξηγήσεις σπέρνουν....
γιαυτό λοιπόν, το μήνυμά μου, από τη μικρή Λευκάδα είναι, θα χαρώ πολύ σαν ο δρόμος τους φέρει κατά δώθε, να συναντηθούμε και να τα πούμε...
και μια πρόταση αν κάποιος-κάποιοι συνμπλόγκερ(!!) έχουν το χρόνο ας οργανώσουν και συναντήσεις , ας προσπαθήσουμε τουλάχιστον....
το ιδεοτρόπιο αυτή την εποχή βρίσκεται μεσοπέλαγα , και βλέπει το λιμάνι νάρχεται και πάλι να φεύγει -(άλλωστε πόσο διακρίνεται η διαφορά;.......) γιαυτό και δεν μπορεί να αναλάβει πρωτοβουλίες, άλλωστε είναι "μικρού κύκλου" επισκεπτών.....
συνταξιδιώτες καλά νάμαστε, καλά ταξίδια νάχουμε.....
10 σχόλια:
ευχαριστίες για τα καλά λόγια ,που όμως δεν αντιστοιχούν σε μένα-δεν έχω τέτοιες ικανότητες -, εύχομαι να σταθεροποιηθεί είτε το λιμάνι είτε ο ναυαγός και κλείνω σχολιάζοντας ότι το "είναι" και το "φαίνεσθαι" δε λύνονται μα λεκτικά τερτίπια-ιδίως όταν πρόθεση είναι να μην λυθούν..(αυτό γενικά κι όχι με αρνητική χροιά).
καλούς δρόμους.
"Ά, οι γραμμές των μακρινών ακτών που τις πλακώνει ο ορίζοντας!
Ά, τα ακρωτήρια, τα νησιά, οι αμμουδερές παραλίες !
Οι θαλασσινές μοναξιές, σαν κάποιες στιγμές στον Ειρηνικό, όπου δεν ξέρω τι μας έμαθαν στο σχολείο
και βαραίνει στα νεύρα μας η γνώση πως είναι ο πιο μεγάλος των ωκεανών..."
Αλβαρο ντε Κάμπος, θαλασσινή ωδή
nikitas
αντί απάντησης σου αφιερώνω το χάικού του Matsuo Basho
"
Μας ξεκουράζουν
κάποτε τα σύννεφα
απ΄ το φεγγάρι"
Αν μου επιτρέπεις....
Αυτές οι (μπλογκο)φιλίες γεννιούνται και υπάρχουν ως ανάγκη ενός άλλου (μας) εαυτού
Δεν έχουν συνήθως την ισχύ και την αντοχή των "πραγματικών"μα θεραπεύουν ανάγκες πολύ ουσιαστικές
Άλλωστε εδώ είμαστε (και)για να ακούσουν/καταλάβουν την (άλλη) γλώσσα που μιλάμε ή μάλλον για να βρούμε συνομιλητές σ'αυτήν
Μεσοπέλαγα nikitas?
Δεν είσαι μόνος όσο κι αν αυτό δεν παρηγορεί
Χαίρομαι πολύ που το μπλογκ σου Νικήτα «βραβεύεται» τόσο όμορφα. Με βραβείο ουσιαστικό όπως είναι ένα βραβείο φιλίας. Ψηφίζω to ίδιο φυσικά. :)
Στο θέμα των σχέσεων ανάμεσα στους μπλόγκερς, έχω διαφορετική άποψη. Πιστεύω πως οι φιλίες οι δικτυακές, είναι πιο ισχυρές από πολλές άλλες. Εδώ συχνά βγάζουμε πιο ελεύθερα τα εσώψυχά μας, και αυτό λειτουργεί ψυχαναλυτικά. Επίσης με αυτούς που δένουμε, που κολλάμε, είναι πρόσωπα που έχουμε κοινά όνειρα και αρμενίζουμε στις ίδιες θάλασσες, ναι, μεσοπέλαγα κι εμείς, τα λιμάνια είναι για τους εφησυχασμένους... :) Κι επίσης τίποτα δεν μας εμποδίζει να βρεθούμε όταν και όπου συμπέσουμε. Όμως είμαστε πιο κοντά απ' ότι με πολλούς άλλους φίλους εξωδικτυακούς και σίγουρα πιο διαθέσιμοι ο ένας για τον άλλον.
Προσωπικά εκτιμώ πολύ τη δικτυακή φιλία και πιστεύω πως μπορούν να δημιουργηθούν φιλίες ζωής, γιατί είναι φιλίες μυαλού και ψυχής.
nyxterino, mitos, meril, μαριάννα
μεσοπέλαγα με σκαρί που «προσπαθεί να δέσει» σε λιμάνια που πάνε κι έρχονται…
ναι στην διαρκή αναζήτηση, μακριά από τον εφησυχασμό και την σταθερότητα που μπορεί να μετατραπεί σε ρουτίνα και πλήξη, και τον καθωσπρεπισμό…
……
Για το μεγάλο θέμα προσέγγισης και φιλίας, να μη υπάρξει θέλω παρεξήγηση. Δεν κατηγορώ αυτή την κίνηση προσέγγισης των bloggers, αντίθετα, μιας και αυξάνει την πιθανότητα να προκύψουν φιλίες και μάλιστα κάποιες πιο στέρεες από τις του «πραγματικού» κόσμου.. [άλλωστε όλοι μας έχουμε την εμπειρία (στη «γειτονιά μας») μεγάλης φιλίας που ..εξανεμίστηκε και άφησε μεγάλη πίκρα…ή…ή…]
Εγώ δεν μπόρεσα να συνεχίσω το παιχνίδι – πρόσκληση- και να επιλέξω 8 [ να το πω αδυναμία αποφασίζειν;…] το λάθος μου ίσως ήταν γιατί 8; Να προτείνω 28, 38, 58 όσα τα ιστολόγια που παρακολουθώ….. δεν το σκέφτηκα…Πήγα και λίγο παραπέρα εκφράζοντας μιαν άποψη. Και δεν είναι υποχρεωτικά η μόνη και πολύ περισσότερο η σωστή. Οι εποχές των μοναδικών αληθειών, πιστεύω για μας, έχει παρέλθει, συμπαρασύροντας και τα «ιερατεία». Κι έχω ένα πρόβλημα με τις λέξεις, που μας καταδυναστεύουνε και παρεξηγήσεις δημιουργούνε… Είναι κι ο τρόπος γραφής ….
Αναγνωρίζουμε έτσι κι αλλιώς την ανάγκη προσέγγισης, και τις ανάγκες ενός άλλου μας(;) εαυτού. Ενός άλλου μας εαυτού όχι ανεξάρτητου, μιας άλλης πτυχής που καταπιέζεται και θέλει να ανασάνει να εκδηλωθεί.
ΥΓ
Αριάδνη: μην αποποιείσαι τις «ευθύνες» σου ( με την καλή έννοια) όσον αφορά τον απόπλου του ιδεοτροπίου και μην υποτιμάς τις δυνάμεις σου…
mitos: μιλάς για σύννεφα που σκεπάζουν το φεγγάρι, ή για κείνο το «πετάω στα σύννεφα» με την όποια σημασία, καλή ή κακή; Έτσι κι αλλιώς χρωστάς μιαν απάντηση – πρόβλεψη - περί εγκλωβισμού..…
Καλά ταξίδια δημιουργικά
nikitas:
Μιλώ για το θάμπος των ταξιδιών
"Το ταξίδι ένα τάμα μοναχό για το όνειρο
η θάλασσα που σκόρπισε αναίτια
το αίμα της στο θάμπος
Πόσο κρατάει το ταξίδι;
«Όσο το θάμπος»
Χαϊδεύοντας τους άγνωστους νεκρούς
τα ονειρώδη αφροδίσια σώματα
στα παγερά σου κύματα
Ένα βλεφάρισμα
απ' τον αφύλαχτο αέρα
τρελαίνεται το φως κι ανθίζει
μνήμη
Πώς να υπολογίσεις
εν προόδω
την απόσταση ως το σκοτάδι;"
Γιώργος Αλισάνογλου, Μνημολόγιον
Από τη συλλογή ακάνθινη πόλη (2006)
Θα ηταν παρατολμο να πω ότι οι blogers λειτουργουν ως συγκοινωνουτα δοχεια ανταλλαγής ιδεων ,γνωμων,στασεων , με περισση ελευθερια εξ αιτιας και της ουσιαστικης ανωνυμιας που επιτρεπει και την πλεον ελευθερη εκφραση ; Το γεγονος αυτο είναι και το πλεονεκτημα ,αλλα και η μαγεια αυτης της ιδιας της επικοινωνιας με ανθρωπους αγνωστους . Με ανθρωπους που δεν ξερεις τι θεο λατρευουν , που δεν ξερεις για ποιο λογο είναι συνδαιτημονες του λογου σου , που δεν γνωριζεις τίποτε γι αυτους και «γοητευεσαι» μονο από το λογο τους.
Σ ολη αυτή τη διαδρομη συνεκτικος κρικος είναι και η φαντασια του καθενα. Αλλα μπαινω σε εσωτερικα ζητηματα των blogers ……….
ανώνυμος
Η ανταλλαγή ιδεών, γνωμών και στάσεων ναι γίνεται. Η δύναμη του bloging είναι μεγάλη κι έχει ανατρεπτικές δυνατότητες. Αυτό θα φαίνεται όλο και περισσότερο, όσο θα συντονίζονται οι μπλόγκερς. Πάντα υπάρχουν κίνδυνοι φυσικά.. και η προσπάθεια ελέγχου από τις εξουσίες.
Οτι η ανωνυμία επιτρέπει την πλέον ελεύθερη έκφραση, κι αυτό σωστό. Σκέψου τον κοινωνικό καθωσπρεπισμό που είμαστε υποχρεωμένοι να ενδυόμαστε. Κάποιοι δεν θάλεγαν επώνυμα, αυτά που γράφουν εδώ.
Πλεονέκτημα για μειονέκτημα; Γενική απάντηση δεν χωράει. Εξαρτάται κάθε φορά.
Στο μπλόκινγκ σε βγάζει ή μπάζει, η ανάγκη επικοινωνίας ουσιαστικά(ότι κι αν θεωρείς επικοινωνία, από μια σοβαρή προσπάθεια μέχρι ... χαβαλέ).
Εξαρτάται λοιπόν πως μπαίνεις που βρίσκεσαι πως πολιτεύεσαι τι επιθυμείς και επιδιώκεις...
Να, αυτό το παιχνίδι φιλίας, με τα βραβεία, εκφράζει όπως το λέει άλλωστε την ανάγκη προσέγγισης.
Έτσι κάπως οδηγούμαστε σε δημιουργία ομάδων με κοινά ενδιαφέροντα. Και μετά μπαίνουν ζητήματα και...
Κάποια στιγμή το ζήτημα είναι να "γοητεύεσαι" μόνο από το λόγο ή να μπεις στο πειρασμό της πράξης; Γιατί το μπλόκινγκ δεν μπορεί να είναι μόνο "απόδραση" ....
Δημοσίευση σχολίου