Βαρέθηκα τη μόνιμη άρνηση, πολύ περισσότερο όταν υπάρχουν θέσεις και προτάσεις ανεξάρτητα αν συμφωνώ μ΄ αυτές…
Εμείς οι εκπαιδευτικοί είμαστε υποχρεωμένοι να συμμετέχουμε σε ένα διαρκή διάλογο. Ένα διαρκή διάλογο με τα παιδιά, με τους συναδέλφους και με τους γονείς. Όλοι οι μάχιμοι το γνωρίζουμε αυτό.
Εμείς οι εκπαιδευτικοί έχουμε προβληματισμούς, παρατηρήσεις, σκέψεις και προτάσεις.
Δεν είναι λίγες οι περιπτώσεις που σε συνεργασία με τους συλλόγους γονέων έχουμε προχωρήσει σε ενέργειες ικανοποιητικές, αποδοτικές, μέσα σ’ αυτό το άθλιο καθεστώς (είμαι αιθεροβάμων ή ρεφορμιστής;).
Εκ των πραγμάτων, από τη θέση μας, την ιδιότητά μας είμαστε υποχρεωμένοι να διδάσκουμε το διάλογο, να βρίσκουμε λύσεις.
Οι εκπαιδευτικοί οφείλουμε να είμαστε μπροστάρηδες, γκεσέμια που θα σέρνουν το κοπάδι στο σωστό δρόμο. Στο παρελθόν, οι εκπαιδευτικοί, ποτέ δεν υπήρξαν των «πίσω θέσεων». Ανατρέξτε στην ιστορία του εκπαιδευτικού κινήματος πριν 30 και εκεί χρόνια, πάντα μπροστά με προτάσεις , ποτέ πίσω να ακολουθάνε αρνούμενοι και καταγγέλλοντες. Αυτό είναι χαρακτηριστικό των τελευταίων χρόνων. Και απορώ, εκείνοι μπορούσανε, εμείς; Δεν μπορούμε; Δεν θέλουμε; Είμαστε ανίκανοι;
Σίγουρα ένας σοβαρός διάλογος πρέπει να ξεκινήσει από το είδος της παιδείας που θέλουμε. Θέλουμε παιδεία; Επαγγελματική κατάρτιση; Εξειδίκευση; Ανοιχτά μυαλά ή οσφυοκάμπτες; Ποτέ ένας σοβαρός διάλογος δεν ξεκινάει από το σύστημα πρόσβασης στην τριτοβάθμια, όπως τα τελευταία σχεδόν τριάντα χρόνια. Σ’ αυτό , και μόνο σ’ αυτό, έχει δίκιο η ΟΛΜΕ.
Αυτό όμως δεν δικαιολογεί την άρνηση συμμετοχής στο διάλογο. Άρνηση συμμετοχής στο διάλογο των κατ’ εξοχήν ανθρώπων του διαλέγεστε…..
Πολύ περισσότερο όταν υπάρχουν θέσεις και προτάσεις.
Αγαπητοί συνάδελφοι του ΔΣ της ΟΛΜΕ, πριν αποφασίζατε οτιδήποτε, ο φ ε ί λ α τ ε να προκαλέσετε συνελεύσεις των τοπικών ΕΛΜΕ και να ακούγατε την γνώμη μας. Πιθανόν η συμμετοχή μας να ήταν αποκαρδιωτική, συνηθίζεται τελευταία. Όμως οφείλατε να ακολουθήσετε τη διαδικασία και όχι να αναγορευτείτε σε αρνητές εξ ονόματος ολοκλήρου του κλάδου
Αγαπητοί συνάδελφοι του ΔΣ της ΟΛΜΕ, η πρόταση σας της 11ης Μαρτίου 2009, που στάλθηκε στις τοπικές ΕΛΜΕ δεν δικαιολογεί την άρνηση. Η άσχημη οικονομική κατάσταση και οι αυταρχικές πολιτικές δεν είναι λόγος μη συμμετοχής στο διάλογο, όσο προσχηματικός κι αν είναι. Έχουμε θέσεις, οι δυνάμεις που πλειοψηφούνε στο ΔΣ τις ψηφίσανε στο τελευταίο εκπαιδευτικό συνέδριο, φοβόμαστε να πάμε στο διάλογο και να τις στηρίξουμε;
Αγαπητοί συνάδελφοι του ΔΣ της ΟΛΜΕ, η μη συμμετοχή στο διάλογο μας υποβιβάζει, χάνουμε κάθε διαπραγματευτικό χαρτί. Μας οδηγείτε σε σφαγή. Αφήνετε άλλους έξω από μας να αποφασίζουν για μας, δεν το αντιλαμβάνεστε; Είστε κατώτεροι των περιστάσεων…. Σκεφτείτε ότι παρόμοιες επιλογές στο πρόσφατο παρελθόν μας οδηγήσανε σε λάθος αποφάσεις που φέρανε το κλάδο σ’ αυτή τη θέση. Η ένταξη στο ενιαίο με κριτήρια κάθε άλλο από εκπαιδευτικά αλλά μικροκομματικά μας έφερε στη οικονομική θέση τη τωρινή
Συνάδελφοι εν δυνάμει αναγνώστες, δικιά μας η ευθύνη . Εμείς πρέπει να πρωτοστατήσουμε, να κινητοποιηθεί ο κλάδος, να συμμετάσχουμε στις διαδικασίες, να ανατρέψουμε τις σκουριασμένες λογικές – μη λογικής. Η δικιά μας αδράνεια έφερε το κλάδο εδώ, είμαστε συνυπεύθυνοι, αν όχι οι κυρίως υπεύθυνοι….
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου