"Κορμί μου του ήλιου το ύψωμα, στ' απάρθενα βουνά, /σαν το έλατο το αθάνατο, κατάστηθα σε βρίσκει. /Καθάρια σαν τό κρούσταλλο, στη σάρκα μου ως ξυπνά /η αυγή, απ' τις άφταστες κορφές μου προβοδάει κανίσκι.
.............................................
και να σταθεί προσμένοντας να δεί μες στη σιγή /τον ίδιο Απόλλωνα άξαφνα στον Παρνασσό να βγαίνει, /κι όλος ο αγέρας να σειστεί στην πλάση ως μια πηγή /που της ταράζει τα νερά μια Νύφη διψασμένη!
την ίδια άν έταξα καρδιά, να σκώσω στην κορφή της,
-τάμα τρανό-, σαν αθλητής, ιερέας και προφήτης,
τον πειρασμό της καυχησιάς πικρά για να πατάξω,
για τούτο δεν εγύριζα τα μάτια, να κοιτάξω.
θαρρούσα αιώνιον η ψυχή πως είχε μετερίζι
και πως το στάχυ του Ηρακλή, όπου έσπειρε, θερίζει.
... ως ο ερημίτης ο τρανός, των ερμιτών φεγγάρι,...
.....
" μόνο, ψυχή μου, πριν σβηστείς, ξεδιάλυνε και κρίνε
σε ζωντανούς και σε νεκρούς ΠΟΙΟΣ ΕΙΝΑΙ, ΠΟΙΟΣ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ."
μον' είδα πως στεκόμουνα στον τόπο Του μονάχος,
κι απάνωθέ μου ολάκερος ο ανήφορος κι ο βράχος.
άσειστο βάρος μοναχά, μου επλάκωνε τα στήθη
.....................................................................
έτσι, ως τα μάτια μου, άμετρα το διάστημα διαβαίναν
(ποιοί τάχατ' ίσκιοι κατά μέ ολοένα αργά ανεβαίναν;)
είδα, κοιτώντας χαμηλά, το βράχο που 'χα αφήσει,
σάμπως διαμάντι νιόκοπο στο βλέμμα μου ν' ανθίσει,
κ' έτσι του φώναξα γλυκά: "Γειά Σου κ' Εσέ, χαρά Σου,
τι πέρ' απ' τ' άστρα σήμερα φωτάν τα σύνορά Σου!"
δίχως τη βοήθεια σου , ώ θεέ, θ' ανέβω την κορφή,
και μόνος, με τις φρένες μου και με τα σωθικά μου
-θα περιμένουν στις κορφές πιό κάτω οι αδερφοί-
θα τραγουδήσω την καρδιά του Ανθρώπου, την Καρδιά μου!"
τα αποσπάσματα από τον ΔΕΛΦΙΚΟ ΥΜΝΟ και το ΔΕΛΦΙΚΟ ΛΟΓΟ του άγγελου σικιελιανού και οι φωτογραφίες από το χτεσινό προσκήνυμα στους Δελφούς
4 σχόλια:
«Πέτρα που ανάβρυσες νερό και γλυκομουρμουρίζεις που ακούμπησα στα χείλη σου σαν μια υδρία τη σκέψη».
Aναρωτιέμαι αν μπορούσε να βρεί πρόσφορο έδαφος στην Ελλάδα του σήμερα η Δελφική Ιδέα όπως την ονειρεύτηκε ο Σικελιανός.Η Πανανθρώπινη παγκόσμια ένωση του πνεύματος μοιάζει ουτοπική σε μια χώρα που κάποτε ήταν λουσμένη στο φως.Λέω κάποτε γιατί σήμερα τα σκοτάδια της είναι απροσπέλαστα.
Που είναι η παιδεία και ποιά είναι η επαφή του μαθητή με την ιστορία
τη φιλοσοφία και την ποίηση;Ξύλινη γλώσσα και στείρες γνωσεις χρόνων μας έφεραν με συνοπτικές διαδικασίες σε μια απαράδεκτη νεοελληνική πραγματικότητα.
Πολύ φοβαμαι ότι η Ελλάδα πάντα θα πληγώνει όποιον πραγματικά την αγαπά.
Όμορφο βράδυ κι ένα ακόμα πιο όμορφο Σ/Κ εύχομαι.:)
Όχι φυσικά. Δεν μπορεί να βρει πρόσφορο έδαφος στην Ελλάδα του σήμερα. Αυτή είναι η απάντηση…… γιατί πλέον εκείνες τις ιδέες εκείνους τους "θεούς", έχουν αντικαταστήσει άλλοι, φρέσκοι. Το χρήμα – πλουτισμός. Και γύρα απ’ αυτή την φρέσκια ΙΔΕΑ περιφέρεται ο μέσος νεοέλληνας. Και τους προφήτες της
Όσο για την παιδεία. . . τι να προσθέσω παραπάνω;
Όμορφη Κυριακή νάχεις
Ο πρώην υπουργός παιδείας ξαναχτυπά από το νέο του πόστο:
" ο Ευριπίδης Στυλιανίδης που επέτρεψε «πιλοτικά» την είσοδο των ταξί σε λεωφορειόδρομους. Δεκαετίες το ζητούσαν οι ταξιτζήδες, βρέθηκε ο εγγράμματος Στυλιανίδης να τους κάνει τη χάρη- είναι αυτός που σε επίσημη ομιλία του ως υπουργός Παιδείας διάβαζε τις ηλιθιότητες ότι τα ελληνικά είναι η τέλεια γλώσσα για τους ηλεκτρονικούς υπολογιστές και θα την υιοθετήσει η Μicrosoft για τα προγράμματά της.
Αυτός ο κολοσσός, ο γίγαντας γνώσης, νοημοσύνης και ευφυΐας αφού είναι και διδάκτωρ συνταγματικού δικαίου, αποφαινόταν επιπλέον ότι είναι υποχρεωτικά τα θρησκευτικά, παρά τις αποφάσεις του Ευρωπαϊκού Δικαστηρίου. Νομίζει ότι θα μαζέψει ψηφουλάκια για το κόμμα ο υπουργός- θα μαζεύει το ανάθεμα και τις κατάρες των Αθηναίων που θα χάνουν ώρες από τη ζωή τους κλεισμένοι στα λεωφορεία και στα τρόλεϊ, τα ακινητοποιημένα από την ατέλειωτη σειρά των ταξί που θα καταλάβουν σαν κάμπιες τους λεωφορειόδρομους.
Δεν θα πιάσει μία από τα εκατομμύρια κατάρες που θα εκστομίζουν, ή θα σκέφτονται, τα θύματά του; Το έχει υπολογίσει αυτό ο θρησκευόμενος υπουργός;"
Από το βήμα 12/4/2009
"Ερασιτέχνης άνθρωπος είμαι
πόσο καλύτερα παράπονα να φτιάξω?"
Δημοσίευση σχολίου