Παρασκευή 5 Ιουνίου 2009

ευρωεκλογές και δίλημμα


Καθένας λέυτερος είναι να πορεύεται κατά πως του "κατέβηκε". Να τον λοιδορήσουμε για τούτο είναι άδικο. Μ' επιχειρήματα - κι όχι συνθήματα- ήρεμα να κουβεντιάσουμε κι άκρο να προσπαθήσουμε να βρούμε, δίκιο είναι. 
Μα 'δω, που όρεξη τώρα για κουβέντα ουσιαστική. Και που να βρεις τη διάθεση που η απογοήτευση κυριαρχεί. Κι άδικα να πεις, όχι.
Μπας και κομμάτι ευθύνης έχουμε; Σα κάναμε πίσω κι αφήκαμε φελλούς και μικροκέφαλους/ανεγκέφαλους κουμάντο να κάμουνε; Σε κάθε κόμμα. Γιατί ίδια η πορεία η οργανωτική όλων, κι ας λένε άλλα. Ξωπετάξανε κάθε φωνή σοβαρού προβληματισμού κι αντίθεσης στη ρηχότητα. Επιδιώξανε και πετύχανε - τι κρησάρα βρήκανε! - οπαδοποίηση. Κρατάνε και δυο τρεις μαϊντανούς έτσι για το "δημοκρατίζειν"
Εκτός, "μοιραίο" κι αν ήτανε. Και η μοίρα του ανθρώπου είναι τούτη....

Πως θε να γίνει κάτι, κάτι ν' αλλάξει, ούτε που το πιστεύω. Κι ούτε κι από σας που σκέφτεστε επίσης. Αύριο θάναι μια ίδια μέρα, από τούτη την άποψη, κι όχι από τις άλλες. Ίδια και χειρότερη.

Παρένθεση
Τα σοκάκια στη παλιά Χώρα (Λευκάδα - πρωτεύουσα) ήτανε καλντερίμι. Κι οι πέτρες σχηματίζανε μεγάλα όμοια τετράγωνα κι ευδιάκριτα μέσα οι διαγώνιες σχηματίζανε ένα μεγαλόπρεπο Χ. Από κειό το καλντερίμι έχει μείνει μπροστά στην εκκλησιά του Παντοκράτορα το πεζοδρόμιο, στο παζάρι. Τ' άλλα που φκιάσανε τα καινούργια σε κάποια καντούνια καμία σχέση.
Ρωτήσανε κάποτε τον Σπυριδιώνη (παλιό "φιλοσοφούντα") τι πάει να πει τούτο το Χ; Και κειός θυμόσοφα απάντησε: "Αυτό; Αυτό πάει να πει πως χρόνο το χρόνο η Χώρα μας πάει χείρου χειρότερα!!!"(και χοίρου αν θέτε, ή χήρου!!!)
Κι ακόμα συνεχίζει, νάστε σίγουροι, μόνο που άλλαξε η ταχύτητα και πάει γρηγορότερα..
Κλείνει η παρένθεση

Μία κι απόψε μείνανε...
Γιατί φαγωθήκανε οι πολιτικοί μας και βγαίνουνε στο γυαλί για να μας πούνε πόσο στηρίζει/θωρακίζει τη δημοκρατία η συμμετοχή;
Φαίνεται μεγαλύτερη η συμμετοχή των Εγγλέζων ήτανε και παραιτούνται οι βουλευτές τους σαν τις μύγες παρά η δικιά μας που οδήγησε σε παραγραφές κι επιβραβεύσεις....

'Ετσι κι αλλιώς , ανάμεσα στη σκύλα και τη χάρυβδη ζυγιάζουμε για να περάσουμε. Κι είναι κι ο χρόνος λιγοστός για να προσφύγουμε στον κατ'α κάποιο τρόπο συμπατριώτη Οδυσσέα να μας δασκαλέψει - πρώτος αυτός απ' τους γνωστούς - πως ξεπερνάς τα διλλήματα.

Συμμετέχω, ακριβώς αυτό σημαίνει, συμμετέχω και συναποφασίζω. Αλλά πόσοι σκεφτόμενοι έχουνε την ψευδαίσθηση ακόμα και δεν έχουν πεισθεί πως άλλοθι αποτελούνε της δήθεν δημοκρατίας;
Από την άλλη απέχω σημαίνει απεμπολώ το δικαίωμα μου (και υποχρέωση κατ' άλλους - κι ίσως σ' άλλης μορφής πολίτευμα κι όχι επειδή το λέει ο νομοθέτης), κι εκχωρώ το δικαίωμα ν' αποφασίζουν οι άλλοι αντί εμένα.
'Οτι κι αν αποφασίσεις, ένα είναι σίγουρο, κατηγορούμενος θε να βρεθείς!!!
Συμμετέχεις; θα σου πούνε επέλεξες
Απέχεις; θα σου πούνε έδωσες λευκή εντολή.....

Αλήθεια ποιο το ποσοστό της αποχής που καταρρέει τούτο το βρομερό το σύστημα;
Μπα. Δεν πιστεύω πως θα πάει ψηλα, πολύ πάνω από το συνηθισμένο... Κι ίσως και πίσω απ' τις εκκλήσεις τους να εύχονται όλοι οι σκεφτόμενοι να πάνε για πλατσούρισμα! έχουνε αυτοί κάνει τα κουμάντα τους! Φτάνουνε οι οπαδοί και περισσεύουνε για να σφραγίσουνε της "δημοκρατίας" την μαρτυρία.

Και να μπορούσε, λέει, ο κόσμος ο πολύς να ψήφιζε μικρά κόμματα κι αποκόμματα... Έτσι ξαφνικά να μοιραζόντανε οι εκπρόσωποι στα δέκα και στα δώδεκα!!!! Δεν έχει χιούμορ αυτός ο λαός;
Κι ύστερα .. ξυπνάς........

Έτσι κι αλλιώς τούτο μονάχα θα μπορούσα να γράψω και  να καλύψω όλα τα παραπάνω: "Δε πιστεύω τίποτα, δεν ελπίζω  τίποτα, είμαι λέυτερος"


2 σχόλια:

meril είπε...

Μ' έκανες να χαμογελάσω έτσι που τα πες όλα πολύ σοβαρά σχεδόν σαν παιδί
γιατί αν και υπήρχε μια προσπάθεια για σαρκασμό ή ευθυμία ένοιωθα να τρέμει το φυλλοκάρδι σου απ' τον πόνο....
Το χουμε δει το έργο ε; Πολλές πολλές φορές και να ξεγελιόμαστε δε μας πάει
Αλλά εγώ -θα πεις μπορεί να φταίει κι η δουλειά μου που έχει να κάνει με παιδιά-
εγώ λοιπόν είμαι αθεράπευτα όχι ρομαντική μα αισιόδοξη.
Και πιστεύω πως τα πράγματα γίνεται ν' αλλάξουν αν εμείς αλλάξουμε και το δούμε αλλιώς
Αν τώρα όλοι εμείς είμαστε τρεις να σαι σίγουρος πως αύριο θα μαστε τέσσερις κι ύστερα πέντε....
Εμείς είμαστε που θα οδηγήσουμε στην αλλαγή όχι τόσο ψηφίζοντας το τάδε ή το δείνα κόμμα αλλά με τη στάση μας που θα λέει "δεν ανέχομαι πια"

Συγγνώμη για τη φλυαρία και τη σπατάλη του χώρου-χρόνου σου

Υ.Γ.Εγώ ψηφίζω. Έστω και έμμεσα θέλω να παίρνω το μερίδιο της ευθύνης μου

nikitas είπε...

Μαίρη
το χώρο και το χρόνο πρέπει να τον γεμίζουμε, διαφορετικά δεν έχει νόημα. Μην ζητάς συγνώμη λοιπόν.

κι εγώ, εννοείται, ψηφίζω κι ας λένε ότι θέλουνε. Δεν ξέρω αν οι τρεις θα γίνουν αύριο τέσσερις και μετά πέντε.. Δεν θα κουραστώ να επαναλαμβάνω - ίσως σας κουράζω όσους με ξέρετε- όπως λέει κι ο φίλος ο Δημήτρης ο Παπαχρήστος, καλύτερα να αγωνίζεσαι ακόμα κι αν βλέπεις πως είναι μάταιο, παρά να ζεις μάταια. Είναι αρχή.

To 2004 ψήφισα "ΓΥΝΑΙΚΕΣ ΓΙΑ ΜΙΑ ΑΛΛΗ ΕΥΡΩΠΗ" εξαιτίας του αντικομφορμισμού, της φρεσκάδας και της τόλμης να κατεβούν και να αναμετρηθούν με τα παραδοσιακά κόμματα. Και φυσικά εκφράζοντας την πίκρα από την αδυναμία της αριστεράς να πετύχει μέσα από διαδικασίες έντιμου διαλόγου την ενότητα στη δράση. Όχι κομματικές αφομοιώσεις. Γιατί ήταν ένα κίνημα απειθαρχίας - όλες οι γυναίκες ανήκαν σε κόμματα της αριστεράς.
Κάπως έτσι απείθαρχος, βρέθηκα από τους εμπνευστές της δημιουργίας της Αριστερής Συνεργασίας Καθηγητών που εκπροσωπείται στο ΑΠΥΣΔΕ Ιονίων

το "σχεδόν σαν παιδί" αφορά το δικό σου χαμόγελο ή τη δικιά μου "σοβαρότητα"; για να σ' ευχαριστήσω ιδιαίτερα ως "παιδί" μιας κάποιας ηλικίας...

καλό ξημέρωμα