ΤΟ ΓΡΑΜΜΑ
Ο κύριος Ταυ ανοίγει ένα γράμμα.
Τα κρύα του δάχτυλα διασχίζουν το χαρτί.
Διαβάζει βιαστικά το κείμενο και επιλέγει μία τελεία.
Βγάζει τότε την πένα του από την τσέπη κι αρχίζει προσεκτικά να τη μαυρίζει.
Η τελεία μεγαλώνει ολοένα μέχρι να καλύψει τα πάντα.
Δεν τα έχει βάλει με τις λέξεις.
Είναι μόνο όλο αυτό το κενό διάστημα αναμεσά τους
που ζητάει απεγνωσμένα να πληρωθεί.
[ΚΑΤΕΡΙΝΑ ΗΛΙΟΠΟΥΛΟ - Ο ΚΥΡΙΟΣ ΤΑΥ - ΜΕΛΑΝΙ2007]
Τι είναι το γράμμα; Ένα μέσο ανταλλαγής ιδεών και αισθημάτων. Μα επειδή οι επιστολές γράφονται πολλές φορές από ανθρώπους που δεν έχουν ούτε ιδέες, ούτε αισθήματα, αυτός ο ορισμός δεν έχει και τόση ακρίβεια. Καλύτερα ταιριάζει ο ορισμός που πρότεινε ένας ταχυδρομικός υπάλληλος, πολύ καλλιεργημένος άνθρωπος: "Επιστολή: Ένα πράγμα που αν έλειπε οι υπάλληλοι του ταχυδρομείου θα 'μεναν χωρίς δουλειά και τα γραμματόσημα απούλητα".
Αντον Τσέχωφ, "Οδηγός μοντέρνας αλληλογραφίας"
3 σχόλια:
KΩΣΤΑΣ ΜΟΝΤΗΣ
"απο τα ‘Τρία Γράμματα στη Μητέρα’"
«Μητέρα θυμάσαι τον oυρανό
πoύχαμε δεμένo κόμπo στo μαντήλι;
Μας τoν πήραν oι ταχυδακτυλoυργoί, μητέρα έτσι όπως πριν την μπάλα μεσ' απ' το κoυτί.
Θυμάσαι τo ρυάκι πoυ 'πλενε τα πόδια μας,θυμάσαι τo ρυάκι πoυ τoυ πλέναμε τα πόδια,
θυμάσαι τις λευκές κραυγές στη χαράδρα;
Θυμάσαι τις φλυαρίες πoυ ράμφιζαv τη ρόγα της αυγής,
θυμάσαι τoυς ψιθύρoυς πoυ μηχανoρραφoύσαv τηv άνoιξη,
θυμάσαι τα περιστέρια πoυ 'σκυβαv μεσ' στov ήλιo
νά πιoυv νερό στη χoύφτα τoυ,
θυμάσαι τ' όνειρo πoυ κυλoύσε κι έφευγε απάνω απ' τις φτερoύγες τoυς,θυμάσαι τ' όνειρo πoυ κρεμόταv κάτω απ' τo λαιμό τoυς,
τ' όνειρo πoυ σκαρφάλωνε τις σημαίες τoυς;
Τώρα οξειδώθηκαv όλα μέσα μας, μητέρα,
τώρα σκέβρωσαv όλα μέσα μας.»
Πριν 23 περίπου χρόνια ξεκίνησε μια φιλία δυνατή δια αλληλογραφίας.
Κάποια στιγμή τελειώνοντας το Λύκειο συναντηθήκαμε και ξανασυναντηθήκαμε
και παρόλο που οι δρόμοι μας μάςέφεραν πολλές φορές στά όρια κοινή επιθυμία
αλληλογραφούμε ακόμα με τα ελτα παρακαλώ.Λάκωνες και Κρήτες
φευγάτες ψυχές.Αυτή η αίσθηση του να ανοίγεις το φακελο
με χρώμα ή χωρίς είναι ανεπανάληπτη.Τα κρατω όλα σ ενα κουτί σαν θησαυρό.
Κανένα μέιλ δεν υποκαθιστά αυτη την αίσθηση.
Παιδί μιας άλλης εποχής σ'έυχαριστώ γι αυτή την εγγραφή
που έκανε την ψυχή να χαμογελάσει τρυφερά.:)
ανάμεσα στις λέξεις,
αφουγκραζόμαστε την ανάσα των άλλων, ερωτική αλλά και του θανάτου.
καμιά φορά φτάνει στ' αυτιά μας ντυμένη ένα πάνω στ' άλλο και τα δυο ενδύματα.
ΑΕΡΙΚΟ
Ακριβώς αυτή η αίσθηση να ανοίγεις το φάκελο, αυτή η αίσθηση του γραπτού, του χαρακτήρα που τόσα λέει, "ζωντανό" κατα κάποιο τρόπο...
η γραφή και η "δια ζώσης"...
αριάγνη
το γέμισμα των κενών ανάμεσο στις λέξεις- όχι μουτζουρώνοντας φυσικά -- όπως το λές αφουγκραζόμαστε την ανάσα των άλλων...
από το καρπενήσι, και τη δροσιά του βελουχιού [internet cafe κάτω από τη πλατεία], που βρίσκομαι από το πρωί εκτάκτως, τις καλύτερες ευχές μου για όμορφο απόγιομα
να περνάτε καλά
Δημοσίευση σχολίου