μυστική γέφυρα

Είπα να κλειστώ ερμητικά σ' ένα ποίημα

στην αλεξίσφαιρη αύρα του ν' αποφύγω

τη λήθη που ύαινα μακελεύει

κουφάρια στίχων κι ονόματα λείψανα

μορφές τιμημένες. Γιατί εμένα η μνήμη

με τάισε δίχως κομπιούτερ εικόνες

φθινοπώρου να ρίχνω φύλλα λυγμών στου ύπνου

τα ρηχά. Και όταν άλλοι λουστρίνι κοστουμάκι

πάταγαν γκάζι σπινάροντας με στίχους

στιχάκια γατιά που κλαψούριζαν

εγώ έκανα ποίημα το άγουρο σώμα

τραγούδι σκαλωσιάς ψηλά μ' αιωρούμενα μαδέρια

και η περηφάνεια μου πετούσε ανεμόπτερο

μες στην αιθρία του μυαλού. Κάποτε

κρώζαν ραμφόρυγχοι στα βραχώδη μου όνειρα

με τα γιγάντια φτερά τους μυστική έστησαν

γέφυρα που αραιά τη διαβαίνουν

οι μυρωμένοι του απόκοσμου αγέρωχοι ποητές.

Ηλίας Γκρής

αφιερωμένο στους αιθεροβάμονες της χτεσινής συνάντησης

[και της αποψινής και της αυριανής μπορεί]

πόσο κοντά οι μεσσιανισμοί....,

ανεξάρτητα αφετηρίας