ανατολή του φεγγαριού πάνω από το κάλαμο
στο βάθος το νυδρί
Το φεγγάρι μας αναζήτησε απ' τις επάλξεις του,
τραγούδησε το ρυάκι, λικνίστηκε η ελιά.
Η καρδιά μου, παράτολμη κι αιχμάλωτη,
άπλωσε τα χέρια, πιστή στην αλυσίδα σου.
Ποιά σεντόνια από χορτάρι και πανσέληνο
θα τυλίξουν την τελευταία πράξη.
Ποιό μεσημέρι ιδρωμένο κι έντονο
θ' ασβεστώσει τη νύχτα του κρίνου.
Στις πράσινες γωνιές της συνάντησης
τα χάδια, αγχωμένα, χάνονταν
σαν κορμί μέσα στις φυλλωσιές.
Ο Θεός κι όλα γύρω του μας αναγνώρισαν.
Ο κόσμος περιστράφηκε ξανά, και στο κέντρο του
δυο στόματα. πίνονταν το ένα στο άλλο.
Antonio Gala
Μετ. Μαριάννα Τζανάκη
ταπεινό αφιέρωμα στους επισκέπτες μας
που ταξιδεύουν και ... "ταξιδεύουν" .....
4 σχόλια:
Οι φωτογραφίες σου πολύ όμορφες! Ζηλευτά τοπία απολαμβάνεις και με τη φεγγαράδα γίνονται αληθινά μαγικά! :)
Ευχαριστώ πολύ για τη μεταφορά. Χαίρομαι που σου άρεσε...
Καλησπέρες!
Καλημέρα nikitas....
Να σαι καλά
Το χρειαζόμαστε κάποτε να χαθούμε στου φεγγαριού τους δρόμους.....
καλημέρα, Γιώργο,
υπέροχες φωτό..
σίγουρα, σήμερα περισσότερο, την ανάγκη έχουμε των δρόμων του φεγγαριού, σε υπέροχα ζηλευτά τοπία...
όλα τα τοπία όμορφα, σαν η καρδιά το θέλει...
Δημοσίευση σχολίου