γλυκές αναμνήσεις...

......

Θυμάμαι ακόμα. Η πράξη υπήρχε μέσα μου. Την ένιωθα

σαν ένα λαμπερό κουκί που σάλευε κι αύξανε αφάνταστα

γοργά

γινότανε μια πέτρα αγκαθωτή τρυπώντας και ματώνοντας

τη σάρκα μου. Και το αίμα βούιζε χείμαρρος.

Δεν πρόφτασα

την κίνηση να φράξω στου μυαλού το πέρασμα. Το χέρι μου

τεράστιο υψώθηκε. Κι ώς νάμουν χωρισμένος σε δυό

σώματα

το είδα βαρύ και βάρβαρο να πέφτει απότομα να υψώνεται

ξανά κι ύστερα αμέτρητες φορές να πέφτει αλύπητα

χτυπώντας δυνατά βουλιάζοντας σε σάρκα δροσερή ματώνοντας.

Κι ο χτύπος τούτος έφερνε στη θολωμένη μνήμη εικόνες

από παλιά πανάρχαια μαγαζιά την ώρα που οι ψωμάδες

κάτω απ' την πύρα του αναμμένου φούρνου κατακκόκινοι

έσκυβαν σε τεράστιες σκάφες και χτυπούσαν αναγέρνοντας

το ολόγυμνο πηχτό ζυμάρι με τα χέρια τους.

..................

[μεταιχμιο - ΤΟ ΣΥΜΠΟΣΙΟ ΤΑΚΗΣ ΣΙΝΟΠΟΥΛΟΣ]

παλεύεις, αγωνίζεσαι να μείνεις ξένος

ένας στρατοκόπος, άλλος Οδυσσέας,

ο νόστος που κομματιάζεται

εικόνα σε σπασμένο γυαλί.....

στο στενό της χάρυβδης

εικοσιδυό χρόνια μετά

γλυκές αναμνήσεις......