"Η γραμματική, ορίζοντας τη χρήση, προβαίνει σε ταξινομήσεις νόμιμες και εσφαλμένες. Ταξινομεί, παραδείγματος χάρη, τα ρήματα σε μεταβατικά και αμετάβατα, συνεπώς, ο άνθρωπος που ξέρει να πει οφείλει πολλές φορές να μετατρέπει ένα ρήμα μεταβατικό σε αμετάβατο προκειμένου να φωτογραφήσει αυτό που αισθάνεται, και όχι, όπως ο κοινός των ανθρώπων-ζώων, για να το δει στα σκοτεινά. Αν θέλω να πω πως υπάρχω, θα πω "Είμαι". Αν θέλω να πω πως υπάρχω ως ξεχωριστή ψυχή, θα πω "Είμαι εγώ". Αλλά αν θέλω να πω πως υπάρχω ως οντότητα που ορίζει και σχηματίζει τον εαυτό της, που ασκεί από κοινού με αυτόν τη θεϊκή λειτουργία της δημιουργίας, πως θα πρέπει να χρησιμοποιήσω το ρήμα "είμαι"; Δεν έχω παρά να το μετατρέψω αίφνης σε μεταβατικό. Και τότε, θριαμβικά, αντιγραμματικά ανώτατος, θα πω "Με είμαι". θα έχω πει μια φιλοσοφία με δύο μόνο λεξούλες. Δεν είναι προτιμότερο από σαράντα φράσεις με τις οποίες δεν θα έλεγα τίποτα; Τι περισσότερο θα μπορούσαμε να ζητήσουμε από τη φιλοσοφία και την έκφραση;"
το κείμενο από "Το βιβλίο της ανησυχίας" του Μπερνάρντο Σοάρες Α 84/ΕΞΑΝΤΑΣ/μετάφραση Μαρία Παπαδήμα]
η φωτογραφία από τις κινητοποιήσεις των κρητών (;) αγροτών στο λιμάνι του πειραιά , πριν λίγα χρόνια- θύμα "κρατικής βίας"
σχέση κειμένου και φωτογραφίας δεν είναι υποχρεωτική ή επαφίεται στην "ανάγκη" του αναγνώστη
άσχετο.
αφιερωμένο στη νέα μέρα/εποχή που ανατέλλει ...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου