... " Ο έρωτας είναι πάντα μια κατάσταση της ύπαρξης πρωτοποριακή, η ερωτική ιδιότητα που η ύλη επιθυμεί πάντοτε αλλά συχνά δεν ξέρει το πώς να την αποκτήσει. Ο ερωτικός άνθρωπος είναι έτσι διαλεκτικά τόσο ένας άνθρωπος ολικός όσο και ένας άνθρωπος μοναχικός - ο "Χριστός ήταν πλήρης αλλά και αφόρητα μόνος πάνω στον σταυρό - αγάπησε αλλά δεν αγαπήθηκε παρά από πολύ λίγους, τα παχιά λόγια του πλήθους των Βαΐων γίναν μέσα σε τρεις μόλις μέρες η Γεσθημανή της Σιωπής". Η μοναξιά του Σταυρού, όπως και ή άλλη διαλεκτική της στιγμή, η Ανάσταση, είναι η διπλή μοναξιά και η άρνηση αυτής της διπλής μοναξιάς, κάθε πρωτοπορίας.
Η "Σταύρωση" έτσι διαρκεί, ο άνθρωπος είναι "σταυρωμένος" σήμερα στις ανοικτές φυλακές που είναι κάθε τόπος όπου κυριαρχεί η ταξική κοινωνία, αυτή η έσχατη βία. Ο άνθρωπος είναι "σταυρωμένος" ακόμα σήμερα, γνωρίζοντας τα όρια της ζωής του μέσα στη φύση και μέσα στην κοινωνία, υπερβαίνοντας ωστόσο με την Πράξη του δυνάμει τα όρια της ατομικής του ζωής, γνωρίζοντας πως η ενοποίηση της διασκορπισμένης ύλης γύρω από τους καημούς του είναι μια Πράξη έρωτα τόσο όσο και μια Πράξη ιστορίας, γνωρίζοντας πόσο το Εσύ είναι το κρυμμένο Εμείς, πρόσωπο του όλου, του συλλογικού σώματός μας. " ....
Κωστής Μοσκώφ- Η ΜΕΓΆΛΗ ΠΈΜΠΤΗ σταύρωση και διαλεκτική- απόσπασμα
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου