Η ταβέρνα είναι ωστόσο συνέχεια της παράδοσής μας. Εδώ ο άνθρωπος λειτουργεί ως πρόσωπο - ως στραμμένος προς τον Άλλο. Πάνω από το μεζέ και τη ρετσίνα, το τσίπουρο ή το μπρούσκο, που λειτουργούν στη βάση, υπερίπταται ο Λόγος, το εποικοδόμημα, ως η με μεράκι αναζήτηση του Άλλοι, καθώς εκτυλίσσονται γύρω μας - και μέσα μας - οι καθημερινοί μας καημοί ...
Το μπάρ, αντίθετα, είναι εισαγμένο, ξενόφερτο, ξενόγλωσσο. Ο άνθρωπος εντός του λειτουργεί όχι ως πρόσωπο όχι ως στραμμένος προς τον Άλλο, αλλά ως άτομο, μόνος του απέναντι στον καθρέφτη του βάθους, παρέα με τη δομική μοναξιά του συστήματος...
Και ο ήχος του μπάρ δεν είναι ο ενοποιός ήχος της λαϊκής μας μουσικής αλλά ο απόηχος της συντριβής, και εικόνα και ομοίωση του μοναχικού εμπορεύματος, αυτού του επικαθορίζοντος τα πάντα καθολικού θεού, του θρυμματισμένου μέσα στον καπιταλισμό ανθρώπου...
ΚΩΣΤΗΣ ΜΟΣΚΩΦ
ένα μονόστηλο, αχρονολόγητο, πριν πολλά - πολλά χρόνια (στήλη ΒΟΛΕΣ, ;)
παράξενες συγκυρίες ....
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου