που ίσως υπάρχει σ' άδυτα της μνήμης
και τώρα την ακούουν τα αισθήματα.
Κι έρχονται από τ' αποδυτήρια του ύπνου
συναγερμοί λαών θίασοι αλόγων
καλπάζοντας με λάβαρα αφθαρσίας
και στις επάλξεις αιωρούνται κήρυκες
με τα μεταλλικά τους στόματα αναγγέλλοντας
τους τοκετούς άλλης αυγής. Φυλάξου
πριν κλείσει η μυστική ρωγμή της μνήμης
κι εσύ απομείνεις μόνος στις κερκίδες
με τη σπασμένη σάλπιγγα σου.
Κάτι ξέρει
η μυλόπετρα του ήλιου μες στο χάος
κι οργίζεται πιο κόκκινη και ψάχνει
κάτω απ΄ τις ρίζες του καιρού μαζεύοντας
στη φυλλωσιά της μέρας μ' άγρια δάχτυλα
σπόρους και καταιγίδες κι άλλες
φωνές από τα κόκαλα της ζωής μας
του γιάννη δάλλα
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου