" Η απόσταση ήταν τερατώδης.Ποτέ δεν το πίστεψε πως θα 'χε να περπατήσει τόσο πολύ δρόμο.
Η απόσταση των συμφερόντων ήταν αποστομωτική. Ίδρωνε, λαχάνιαζε και του 'φευγαν τα λόγια του όπως οι χάντρες από σπασμένο κομπολόι. Ήταν ένα σωστό ερείπιο άμα στο τέλος έφτασε.
Αλλά που να φτάσει που δεν είχε μέρος. Δεν χωρούσε πουθενά.
Τα ρούχα του ήταν μικρά - το δέρμα του δεν τον έπιανε ολόκληρο. Ήταν ένα θέαμα. Λίγο έλειψε να πτοηθεί, να καταρρακωθεί, να ταπεινωθεί. Την τελευταία στιγμή ξαναπιάστηκε από την κουπαστή: Το πελώριο πλοίο κουνιόταν πάνω-κάτω, δεξιά-αριστερά.
Του 'ρθε εμετός για πρώτη φορά στη ζωή του πάνω σε πλοίο - εκείνος ο σκληροτράχηλος που δεν είχε ζαλιστεί αφ' ότου θυμόταν τον εαυτό του, δηλαδή από τη γέννησή του. Μέρες τώρα τον ταίζανε αποκλειστικά με τσάγια. Κυρίες που ξέρανε του πιάσανε το δάχτυλο και το σφίγγανε μαλακά ανάμεσα στα δόντια τους. Αυτό ανέστελλε αμέσως την ενέργεια του αίματος στον εγκέφαλο και λευτερωνόταν από κάθε ιδέα παραχώρησης έστω και σπιθαμής της πατρικής του σάρκας.
Αλλ' αν σταμάταγε εκεί, το πράμα θα ήταν απλό.
Μα καθόλου. Λίγο έλειψε να πάνε όλοι στο φούντο, αν δεν πρόσεχε η καμαριέρα την ΠΟΡΤΑ ΠΟΥ 'ΧΕ ΑΝΟΙΞΕΙ ΠΡΟΣ ΤΟ ΧΑΟΣ κι απ' όπου άρχισε να φυσάει ένας ανεξήγητος και δαιμονισμένος ζεστός αέρας από τα ίδια τα εντόσθια του πλοίου.
............."
Νάνος Βαλαωρίτης-ΓΝΩΡΙΖΕΤΕ ΤΗΝ ΕΛΠΙΝΙΚΗ;-ηλέκτρα 2006
φωτογραφία Yatscoff Books
Η απόσταση των συμφερόντων ήταν αποστομωτική. Ίδρωνε, λαχάνιαζε και του 'φευγαν τα λόγια του όπως οι χάντρες από σπασμένο κομπολόι. Ήταν ένα σωστό ερείπιο άμα στο τέλος έφτασε.
Αλλά που να φτάσει που δεν είχε μέρος. Δεν χωρούσε πουθενά.
Τα ρούχα του ήταν μικρά - το δέρμα του δεν τον έπιανε ολόκληρο. Ήταν ένα θέαμα. Λίγο έλειψε να πτοηθεί, να καταρρακωθεί, να ταπεινωθεί. Την τελευταία στιγμή ξαναπιάστηκε από την κουπαστή: Το πελώριο πλοίο κουνιόταν πάνω-κάτω, δεξιά-αριστερά.
Του 'ρθε εμετός για πρώτη φορά στη ζωή του πάνω σε πλοίο - εκείνος ο σκληροτράχηλος που δεν είχε ζαλιστεί αφ' ότου θυμόταν τον εαυτό του, δηλαδή από τη γέννησή του. Μέρες τώρα τον ταίζανε αποκλειστικά με τσάγια. Κυρίες που ξέρανε του πιάσανε το δάχτυλο και το σφίγγανε μαλακά ανάμεσα στα δόντια τους. Αυτό ανέστελλε αμέσως την ενέργεια του αίματος στον εγκέφαλο και λευτερωνόταν από κάθε ιδέα παραχώρησης έστω και σπιθαμής της πατρικής του σάρκας.
Αλλ' αν σταμάταγε εκεί, το πράμα θα ήταν απλό.
Μα καθόλου. Λίγο έλειψε να πάνε όλοι στο φούντο, αν δεν πρόσεχε η καμαριέρα την ΠΟΡΤΑ ΠΟΥ 'ΧΕ ΑΝΟΙΞΕΙ ΠΡΟΣ ΤΟ ΧΑΟΣ κι απ' όπου άρχισε να φυσάει ένας ανεξήγητος και δαιμονισμένος ζεστός αέρας από τα ίδια τα εντόσθια του πλοίου.
............."
Νάνος Βαλαωρίτης-ΓΝΩΡΙΖΕΤΕ ΤΗΝ ΕΛΠΙΝΙΚΗ;-ηλέκτρα 2006
φωτογραφία Yatscoff Books
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου