ανωφελη εμπιστοσύνη....

"...κρυφή πληγή η ψυχή μου
και συ της στάλαξες αλάτι..."

... στον χρόνο που πέρασε...

Ανώφελα

Θα ανταμώσουμε ξανά

- εσύ και γω-

Και θα μαστε δυο ξένοι

Μπορεί να μας γνωρίσουν

Απ΄την αρχή

Και να χαιρετηθούμε ευγενικά

- αν αυτό η περίσταση επιβάλει -

Μα πιά το ξέρω

τα μάτια ούτε λεπτό δε

Θα σταθούν

Στο σώμα που κάποτε επόθησαν

(έτσι κι αλλιώς κι αυτό

θα χει χαθεί

Θυσία σε χρόνο

Σαρκοβόρο)

Μόνο μια μνήμη κουτσή

Μ'  επιμονή θ'  αναζητά

- νοσταλγικά -

Το τι αγνοώντας

Γνώση ανώφελη

Άλλωστε

Αύγουστος πια

Λέξη ακριβή χαρίζω σου...

εμπιστεύομαι πάει να πει
πολλά πράγματα

επιτρέπω
να κρυφοκοιτάξεις
απ' τη μια ή
τις πολλές μου χαραμάδες

σου ανοίγω
παράθυρο
δες με σου λέω

άλλοτε
σε μπάζω απ' την κρυφή μου
πόρτα
γίνεσαι ο ακριβός μου μάρτυρας

και καμιά φορά
αφήνω την ψυχή μου
στα χέρια σου απάνω

(κρυφή πληγή η ψυχή μου
και συ της στάλαξες αλάτι)






τα ποιήματα από τη συλλογή της meril (Μέρη Λιόντη), "Θέρος το χειμαζόμενον", εκδόσεις Σαιξπηρικόν,
και η φωτογραφία από το ιστολόγιό της, εδώ,  με τρόπο απλό, 





...ευχές για μιαν ανατροπή..