Πέμπτη 24 Μαΐου 2018

... ποιο δρόμο;


Από την "εφημερίδα των συντακτών", εδώ, το άρθρο που ακολουθεί:

Τα βήματά σου ο δρόμος

Οδοιπόρε, μόνος δρόμος είναι /Τα βήματά σου κι άλλο τίποτε /Οδοιπόρε, δεν έχεις δρόμο /
Μόνος δρόμος είναι η πορεία σου/ Η πορεία σου αυτή είναι ο μόνος δρόμος /
Κι όπως γυρίζεις πίσω βλέπεις τα ίχνη /Ενός δρόμου που πια δεν θα διαβείς /
Οδοιπόρε δεν έχεις άλλο δρόμο/ Παρά μονάχα τα αυλάκια του αφρού στη θάλασσα.
Αντόνιο Ματσάντο, Παροιμίες και τραγούδια
Τώρα που μας λένε πως χάσαμε τον δρόμο μας. Τώρα που μας λένε πως μόνον αυτοί ξέρουν ποιος είναι ο δρόμος ο σωστός. Τώρα που δεν μας επιτρέπουν να ρωτήσουμε πού οδηγεί αυτός ο δρόμος που τον λένε σωστό. Πού οδηγεί όχι τις επενδύσεις, το πλεόνασμα, την ανάπτυξη που μας περιμένει, λένε, στην άλλη γωνία του δρόμου. Αλλά πού οδηγεί αυτόν τον άνθρωπο που διαβαίνει στον δρόμο.
Αυτόν, αυτήν που έχασε τον δρόμο για το σούπερ μάρκετ, για τη λαϊκή, για το νοσοκομείο και που δεν έχει να περιμένει οδική βοήθεια, τουλάχιστον πριν πάρει τον άλλο δρόμο που δικαίως ή αδίκως τον αποκαλούν αγύριστο.
Μήπως γι’ αυτόν τον λόγο πρέπει να χάσουμε τον δρόμο μας; Οχι, απαντά ο Ματσάντο, μαζί με τον Λόρκα εκπρόσωπος της περίφημης «γενιάς του '98» στην Ισπανία.
Υπάρχει δρόμος και ο δρόμος αυτός δεν είναι προδιαγεγραμμένος από καμία μοίρα, καμιά ορατή είτε αόρατη εξουσία, κανέναν προκαθορισμό της υπερκόσμιας είτε της εγκόσμιας -«επίπεδης»- θρησκείας.
Υπάρχει δρόμος, ο μόνος δρόμος, και αυτός είναι τα βήματα που μπορεί και που τολμά ο καθένας μας.
Μήπως αυτό σημαίνει πως ο δρόμος μας είναι καταδικασμένος να είναι μοναχικός; Το αντίθετο. Ο μόνος τρόπος να βρούμε αυθεντικούς συνοδοιπόρους είναι να ανακαλύψουμε ανθρώπους που δεν θα έχουν μιμηθεί τον δικό μας δρόμο, τα δικά μας βήματα, αλλά θα έχουν χαράξει τη δική τους ελεύθερη, υπεύθυνη, αυτόνομη πορεία.
Εδώ, στην ελευθερία, στην ευθύνη, στην αυτονομία και όχι στην τυφλή αντιγραφή τού υποτίθεται ενός και μοναδικού δρόμου είναι που μπορεί να στηριχθεί η αυθεντική συνάντηση και συμπόρευση.
Και για τον λόγο αυτό όσοι θέλουμε πραγματικά τη συνάντηση και τη συμπόρευση πρέπει να μην ακολουθούμε τον οδικό χάρτη που μας πλασάρουν, ακριβές αντίγραφο του δικού τους δρόμου. Ακριβές αντίγραφο και καθόλου σπάνια το πιο κάλπικο.
Ο προδότης Ιούδας ενδεχομένως θα πόζαρε ως το ακριβές αντίγραφο του Ιησού που πρόδωσε. Ισως να πρόδωσε γιατί ένιωσε πως ήταν καιρός το αντίγραφο να πάρει τη θέση του πρωτοτύπου.
Οσοι πορεύτηκαν στον δρόμο του Χριστού όμως ήταν μάλλον οι πιο άτακτοι μαθητές...


https://www.efsyn.gr/arthro/ta-vimata-soy-o-dromos

Δεν υπάρχουν σχόλια: