... και να μπορούσε, λέει, να εκπληρωνόταν οι ευχές....
ΔΕΙΛΙΝΟ
Κροκόχρωμα άνθια σφελαχτών
και σπάρτων στο δρομάκι
που φίδι αναδιπλώνεται
στο πετρωτό το πλάγι,
κι ο ήλιος πάνου απ΄το βουνό
ως τρεις οργιές κρατιέται,
κι ως το ανέμι δροσερό
στη λαγκαδιά διαβαίνει
σμίγει το φως με τους ανθούς
και γίνεται τραγούδι
Κι είπα ευχή ανεκπλήρωτη
με πεθυμιά μεγάλη:
Μια τέτοιαν ώρα, δειλινό
θά 'θελα να γυρίσω
απ' τ' άλλου κόσμου τ' άχαρο
κι αγύριστο ταξίδι.
Αλέκος Φίλιππας
"ΛΕΥΚΑΣ" 17 Αυγούστου 2001
... οχτώ χρόνοι περάσανε από κείνο το δειλινό, έντεκα του νοέμβρη του δυο χιλιάδες δώδεκα, που εγκατάλειψε το κόσμο τούτο... το δειλινό της "αναχώρησης"...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου