... όσα δεν ζήσαμε αυτά μας ανήκουν ....

 

                                        

"Ο χρόνος είναι γρήγορος ίσκιος πουλιών

Τα μάτια μου ορθάνοιχτα μες στις εικόνες του

Γύρω απ' την ολοπράσινη επιτυχία των φύλλων

Οι πεταλούδες ζουν μεγάλες περιπέτειες

Ενώ η αθωότητα

Ξεντύνεται το τελευταίο της ψέμα

Γλυκιά περιπέτεια Γλυκιά 

Η Ζωή"

(Ο.Ελύτης Προσανατολισμοι)

"... Αηδίες- ο χρόνος έγινε για να κυλάει,

οι έρωτες για να τελειώνουν,

η ζωή για να πηγαίνει στο διάολο

κι εγώ για να διασχίζω το Άπειρο με το μεγάλο διασκελισμό

ενός μκαθηματικού υπολογισμού,

μονάχα όποιος τα διψάει όλα

μπορεί να με προφτάσει,

ό,τι ζήσαμε χάνεται,

γκρεμίζεται μέσα στο σάπιο οισοφάγο του χρόνου

και μόνο καμιά φορά,

τις νύχτες,

θλιβερό γερασμένο μηρυκαστικό τ' αναμασσάει η ξεδιάντροπη μνήμη,

όσα δεν ζήσαμε αυτά μας ανήκουν ..."

(Τάσος Λειβαδίτης, 25η ραψωδία της Οδύσσειας)

" Ο χρόνος, σκέφτομαι, ίσως είναι μια αργοπορημένη τιμωρία - για ποιο πανάρχαιο σφάλμα! Βραδιαζε. Άνοιξα το παράθυρο κι αφουγκράστηκα μακριά το αιώνιο παράπονο του κόσμου.

Έτσι συνήθως χάνουμε τα πιο ωραία χρόνια μας, από ΄να τίποτα: ένα αύριο που άργησε ή ένα λυκόφως που κράτησε πολύ..."

(Το Θλιμμένο Γραμματοκιβώτιο - Τασος Λειβαδίτης)

 " Χρόνια που πέσαν πάνω μας, σαν προβολείς./ Μας τουφεκίζουν έναν, έναν/ σαστισμένους λαγούς." (Μιχάλης Γκανάς)

" Δεν θα 'μαστε ποτέ / αυτό που είμαστε στιγμιαία / αλλ΄είναι θρίαμβος / αυτή η σταθερή απώλεια. / Σώζεται μόνο / η σιωπή του φύλλου / σκουραίνει το σώμα / μαζί με τη μέρα / ως της νύχτας την απρόσμενη / λάμψη του μαύρου. / Θρα'υσματα ζωής / αντικαταστούν τα χρώματα / στις μικρές απεικονίσεις / του ονείρου, / αμυχές / στις σκιές φωτός / στο προσωρινό δέρμα ..." ( "Θρίαμβος της σταθερής απώλειας" Κατερίνα Αγγελάκη-Ρουκ)