νάμαστε πάλι εδώ...
όχι δηλαδή πως λείψαμε, αλλά μας προσπερνάνε τα γεγονότα με γοργό ρυθμό. προβλέψιμα σε ικανοποιητικό ποσοστό δε λέω κι επιβεβαιωτικά ίσως, αλλά....
το εξάμηνο που πέρασε, φορτισμένο με στιγμές ψυχοφθόρες, μέσα σε μια γενικευμένη αναταραχή. οι ρυθμοί να χάνονται και να αναρωτιέσαι, να πεις ή καλύτερα είναι να σωπάσεις;
όμως
"........ Ο παραχωρημένος σε σένα χρόνος είναι τόσο λίγος, ώστε εσύ, άν χάσεις ένα δευτερόλεπτο, έχεις χάσει κιόλας όλη σου τη ζωή, γιατί δεν είναι πιό μεγάλη, είναι μόνο τόσο μεγάλη, όσο ο χρόνος που χάνεις. Άν λοιπόν έχεις αρχίσει ένα δρόμο, συνέχισέ τον, με κάθε τρόπο, δεν μπορεί παρά να κερδίσεις, δε διατρέχεις κανέναν κίνδυνο, ίσως στο τέλος να πέσεις, αν είχες όμως από τα πρώτα βήματα γυρίσει πίσω και είχες κατέβει τη σκάλα, θα είχες πέσει από την αρχή και όχι ίσως, αλλά εντελώς σίγουρα. Άν λοιπόν δέ βρίσκεις τίποτε πίσω απ΄ αυτές τις πόρτες, υπάρχουν και άλλα πατώματα, άν πάνω δε βρείς τίποτε, δεν πειράζει, ανέβα σε νέες σκάλες. Όσο δε σταματάς ν΄ ανεβαίνεις, τα σκαλοπάτια δεν τελειώνουν, κάτω από τα πόδια σου που ανεβαίνουν, αυξάνονται κι αυτά προς τα πάνω."
νάμαστε πάλι εδώ, λοιπόν...
[το απόσπασμα από το " Ο συνήγορος" του Φράντς Κάφκα από το βιβλιαράκι " Η ΑΠΟΡΡΙΨΗ" "ΕΠΙΚΟΥΡΟΣ" Αθήνα 1971 σε μετάφραση του Γιώργου Βαμβαλή]
όχι δηλαδή πως λείψαμε, αλλά μας προσπερνάνε τα γεγονότα με γοργό ρυθμό. προβλέψιμα σε ικανοποιητικό ποσοστό δε λέω κι επιβεβαιωτικά ίσως, αλλά....
το εξάμηνο που πέρασε, φορτισμένο με στιγμές ψυχοφθόρες, μέσα σε μια γενικευμένη αναταραχή. οι ρυθμοί να χάνονται και να αναρωτιέσαι, να πεις ή καλύτερα είναι να σωπάσεις;
όμως
"........ Ο παραχωρημένος σε σένα χρόνος είναι τόσο λίγος, ώστε εσύ, άν χάσεις ένα δευτερόλεπτο, έχεις χάσει κιόλας όλη σου τη ζωή, γιατί δεν είναι πιό μεγάλη, είναι μόνο τόσο μεγάλη, όσο ο χρόνος που χάνεις. Άν λοιπόν έχεις αρχίσει ένα δρόμο, συνέχισέ τον, με κάθε τρόπο, δεν μπορεί παρά να κερδίσεις, δε διατρέχεις κανέναν κίνδυνο, ίσως στο τέλος να πέσεις, αν είχες όμως από τα πρώτα βήματα γυρίσει πίσω και είχες κατέβει τη σκάλα, θα είχες πέσει από την αρχή και όχι ίσως, αλλά εντελώς σίγουρα. Άν λοιπόν δέ βρίσκεις τίποτε πίσω απ΄ αυτές τις πόρτες, υπάρχουν και άλλα πατώματα, άν πάνω δε βρείς τίποτε, δεν πειράζει, ανέβα σε νέες σκάλες. Όσο δε σταματάς ν΄ ανεβαίνεις, τα σκαλοπάτια δεν τελειώνουν, κάτω από τα πόδια σου που ανεβαίνουν, αυξάνονται κι αυτά προς τα πάνω."
νάμαστε πάλι εδώ, λοιπόν...
[το απόσπασμα από το " Ο συνήγορος" του Φράντς Κάφκα από το βιβλιαράκι " Η ΑΠΟΡΡΙΨΗ" "ΕΠΙΚΟΥΡΟΣ" Αθήνα 1971 σε μετάφραση του Γιώργου Βαμβαλή]
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου