Μαυρη σπηλιά, σπηλιά της Αποκλείστρας.............
Στου Οδυσσέα το μαντείο προσέτρεξα
χρησμό ζητώντας για να πάρω.....
[ Ποιός κρένει μες τον ύπνο το βαθυό μου;
Ποιός θέλει να ταράξει τα όνειρά μου;;;]
Είναι πολύ πολύ βαθύ σκοτάδι
κανείς ακόμα ζωντανός δεν είδε μες τον Άδη!
[ Βλέπει, αυτός βλέπει ολούθενε που είναι τυφλωμένος
Αυτός θα ν' οδηγήσει
Όποιονε θέλει αθάνατος στο κόσμο αυτό να ζήσει!]
Μες το μεθύσι του ύπνου μου, φτερούγι ποιό με παίρνει
Σε αστέρια ποιά με φέρνει
και νοιώθω έναν αντίλαλο μιας άλλης προσευχής
στα βάθη της ψυχής;
Ἔρωτος, θυμίαμα ἀρώματα
Κικλήσκω μέγαν, ἁγνόν, ἐράσμιον, ἡδὺν Ἔρωτα,
τοξαλκῆ, πτερόεντα, πυρίδρομον, εὔδρομον ὁρμῇ,
συμπαίζοντα θεοῖς ἠδὲ θνητοῖς ἀνθρώποις,
εὐπάλαμον, διφυῆ, πάντων κληῖδας ἔχοντα,
αἰθέρος οὐρανίου, πόντου, χθονός, ἠδ' ὅσα θνητοῖς
πνεύματα παντογένεθλα θεὰ βόσκει χλοόκαρπος,
ἠδ' ὅσα Τάρταρος εὐρὺς ἔχει πόντος θ' ἁλίδουπος
μοῦνος γὰρ τούτων πάντων οἴηκα κρατύνεις.
ἀλλά, μάκαρ, καθαραῖς γνώμαις μύσταισι συνέρχου,
φαύλους δ' ἐκτοπίους θ' ὁρμὰς ἀπὸ τῶνδ' ἀπόπεμπε
12 σχόλια:
Του Έρωτος, θυμίαμα με αρώματα.
Επικαλούμαι τον μεγάλο, αγνό, εράσμιο, γλυκύ Έρωτα,/
Τον εύτοξον, τον φτερωτό, τον πυρόδρομο, τον ταχύ σε ορμή,/
Που παίζει με τους θεούς και τους θνητούς ανθρώπους,/
Τον επιδέξιο, τον δίφυλο, των πάντων που κατέχει τα κλειδιά,/
Του ουρανίου αιθέρος, της θάλασσας, της γής, κι όσες πνοές/
Στους θνητούς παντογόνες τρέφει η χλοόκαρπη θεά,/
Κι όσες ο ευρύχωρος Τάρταρος έχει κι ο θαλασσόγδουπος πόντος΄/
Γιατί μόνον εσύ κρατάς το πηδάλιον όλων αυτών./
Αλλά, μακάριε, με καθαρές διαθέσεις συνδέσου με τους μύστες,/
Κι απόδιωχνε απ’ αυτούς τις φαύλες κι αλλόκοτες ορμές./
Μετάφραση των Δ.Π.Παπαδίτσα – Ε. Λαδιά
[Σε περιμένω]
Δεν κοιμάμαι Τζώρτζια
Πετάω βέλη μες στη νύχτα Τζώρτζια
περιμένω Τζώρτζια
Η φωτιά είναι όπως το χιόνι Τζώρτζια
Η νύχτα είναι γειτόνισσά μου Τζώρτζια
Ακούω τους θορύβους όλους ανεξαιρέτως Τζώρτζια
βλέπω τον καπνό που ανεβαίνει και φεύγει Τζώρτζια
περπατώ αθόρυβα μες στη σκιά Τζώρτζια
τρέχω ορίστε ο δρόμος τα προάστια Τζώρτζια
Ορίστε μια πόλη που είναι η ίδια
και που δεν την ξέρω Τζώρτζια
βιάζομαι ορίστε ο άνεμος Τζώρτζια
και το κρύο και η σιωπή και ο φόβος Τζώρτζια
φεύγω Τζώρτζια
τρέχω Τζώρτζια
τα σύννεφα είναι χαμηλά θα πέσουν Τζώρτζια
απλώνω τα χέρια Τζώρτζια
δεν κλείνω τα μάτια Τζώρτζια
φωνάζω Τζώρτζια
κραυγάζω Τζώρτζια
φωνάζω Τζώρτζια
σε φωνάζω Τζώρτζια
Μήπως έρθεις Τζώρτζια
σε λίγο Τζώρτζια
Τζώρτζια Τζώρτζια Τζώρτζια
Τζώρτζια
δεν κοιμάμαι Τζώρτζιασε περιμένω
Τζώρτζια
[Philippe Soupault, Τζώρτζια, 1926]
Σκοτεινοί και δισήμαντοι οι χρησμοί.Σε σπηλιές ορεινές ή σε "θαλασσινές σπηλιές",κρατά η Εκάτη σφιχτά τα μυστικά της.
ΠΟΙΗΜΑ ΓΙΑ ΤΟ ΤΕΛΟΣ ΑΥΓΟΥΣΤΟΥ
Η ματιά είναι ανεξίτηλη μα
Χρειάζεται τη μνήμη να την επαυξάνει,
Να την κρατάει στη μόδα.
Η ματιά γίνεται
Αναπόσπαστο μέρος της νοσταλγίας
Διότι δεν μπορεί να πει «Συγγνώμη»
Και ν΄ αποσυρθεί .
Ζεμένος σε μια τέτοια ματιά
Αργοπίνω ένα ποτήρι κόκκινο κρασί αναπολώντας
Τι ήταν, τι είναι, και τι θα΄ναι πάντα.
Γ. ΓΚΟΥΜΑΣ : Τα πορτρέτα της ωριμότητας
Μ ένα κόκκινο σπρέυ ορίζω τα όρια,
μ αυτό που πριν τριάντα χρόνια κάναμε εφόδους στούς ουρανούς...
ειδοποιός διαφορά
Προς mitos: τότε..."δόκιμοι" άγγελοι στις πρώτες πτήσεις τους...όμως τα φτερά μας αποδείχτηκαν ψεύτικα....και άσχημη, πολύ άσχημη η πτώση των...
Προς nyxterino:Η "ειδοποιός διαφορά" ως προσδιορίζουσα την πλήρη και ορθή γνώσιν ενός θέματος, εννοίας, γεγονότος, καταστάσεως, η οποία έχει την δυνατότητα δια της ταυτοχρόνου διακρίσεως να προσδιορίζει δια λόγου τα ς τυχόν διαφοράς μεταξύ των εννοιών μετ' ακριβείας;
Σνομπάρετε τη δημοτική σήμερα, αγαπητέ Nikitas ;
ειδοποιός διαφορά:σημείο συνάντησης αλλά και απομάκρυνσης ταυτόχρονα.Ίσως και σημείο πτώσης.
καμιά πρόθεση "σνομπαρίσματος" φυσικά...
...... ποια η αντίδραση που προκαλεί η γλώσσα πάνω στη σκέψη και ποια η δράση της σκέψης συγκεχυμένης με τη γλώσσα...
Δράση-αντίδραση
[…] Κάθε λέξη, κάθε μια από τις λέξεις που μας επιτρέπουν να διασχίζουμε τόσο γρήγορα το διάστημα μιας σκέψης και να ακολουθούμε την προώθηση της ιδέας που κατασκευάζει η ίδια την έκφρασή της, μου φαίνεται σαν μια από αυτές τις ελαφρές σανίδες που ρίχνουμε πάνω από ένα χαντάκι ή ένα ρήγμα βουνού και που ανέχονται το πέρασμα ενός ανθρώπου με ζωηρή κίνηση. Πρέπει όμως να περάσει χωρίς να πιέσει, χωρίς να σταματήσει – και, κυρίως, ας μη διασκεδάσει χορεύοντας πάνω στη λεπτή σανίδα για να δοκιμάσει την αντοχή της!... Η εύθραυστη γέφυρα αμέσως χάνει την ισορροπία της ή σπάζει και όλα πέφτουν στα βάθη. Συμβουλευτείτε την εμπειρία σας’ και θα δείτε ότι δεν καταλαβαίνουμε τους άλλους και ότι δεν καταλαβαίνουμε τους εαυτούς μας, παρά χάρη στην ταχύτητα του περάσματος μας από τις λέξεις. Δεν πρέπει καθόλου να βαραίνεις επάνω τους, διαφορετικά κινδυνεύεις να δεις τον πιο σαφή λόγο να αποσυντίθεται σε αινίγματα, σε αυταπάτες λιγότερο ή περισσότερο περίτεχνες. […] (Paul Valery)
Aλλά πού τώρα βρίσκονται τα κάτασπρα ποδάρια;
Πού ’ναι το στήθος τ’ όμορφο που τέτοιους κόσμους έχει;
Στ’ αμπέλ’ η κόρη κάθεται και παίζει με τ’ αρνί της.
οι λέξεις είναι ρήγματα σε σπασμένους καθρέφτες.
Δημοσίευση σχολίου