Η μικρή βασανισμένη πολιτεία ακινητούσε υγρή και πληθωρική σαν ένα νυσταλέο σαλιγκάρι μέσα στους γύρους του καβουκιού του. Ησυχία καί άπνοια βασίλευε απ' άκρη σ' άκρη και τίποτα δεν έδειχνε πώς θα επακολουθούσε κείνη η απερίγραπτη διάλυση της φρόνιμης κοινότητας των ανθρώπων - ένα σούσουρο χωρίς προηγούμενο.
Το τελευταίο χασαπόσκυλο, απαυδημένο πιά, άφηνε τον τενεκέ των σκουπιδιών, στρίβοντας μέσα σ' ένα αδιέξοδο στενό και δεν έμεινε τώρα αντίκρυ εκεί παρά η γωνιά των δύο μουχλιασμένων μαντρότοιχων, που ακουμπούσανε ο ένας στον ώμο του άλλου κι έμοιαζαν σαν τους μπεκρήδες όταν αναλύονται σε αισθηματολογίες και σε δάκρυα.
.......
γερασιμος γρηγόρης - από το "η πολιτεία ξέσκεπη"
επιλογή
αφιερωμένη σ' αυτούς που εξακολουθούν και "παραμένουν"...
-και τους θαυμάζω γι' αυτό-
μέρες που είναι, ως... σιωπή πριν την καταιγίδα....
με σεβασμό στις επιλογές του καθενός, παρότι τις δικές μου κάποιοι δεν σεβάστηκαν...
τα παραβάν εγκλωβίζουν, κι όταν ο νους ασφυκτιά παθαίνει και πεθαίνει...
γι' αυτό έχουμε ανάγκη τους ανοιχτούς ορίζοντες, ταξιδευτές της πράξης και της νόησης...
ζωντανός είναι κάθε οργανισμός που μπορεί να προσαρμόζει τον αγώνα του σε πραγματικές συνθήκες, κι όχι σε εικονικά περιβάλλοντα μελλούμενων επιθυμιών...
στα μουσεία διατηρούμε αντικείμενα - ευρήματα - στην κατάσταση "εκείνη" και στο περιβάλλον "εκείνων των χρόνων"...
τα μουσεία επισκεπτόμαστε για να αντλήσουμε γνώσεις, ή απλά να θαυμάσουμε ή και να "σιχτιρίσουμε" - άβυσσος η ψυχή άλλωστε - ....
η πραγματικότητα είναι να τη ζούμε και η προσπάθεια - αγώνας - να δίνουμε λύσεις, εδώ και τώρα, κι όχι όταν θα έρθει " το πλήρωμα του χρόνου".....
γι' αυτό, δεν ξέρω, μήπως πρέπει επιτέλους να ξεσπάσει η καταιγίδα, να πέσουν τα παραβάν, ν' ανοίξουν οι εγκέφαλοι που καταπιέζονται από συναισθηματικά φορτία και κενολογίες "δογματικά ορθοδόξων";
άλλωστε στο χώρο της γνώσης της έρευνας της αμφισβήτησης είμαστε κι όχι της κατήχησης....
να 'στε καλά...
4 σχόλια:
"Μόνη μου πατρίδα είναι ο χρόνος"
Γ.Ιωάννου
"Γ ι αυτό σου λέω, μην κοιμάσαι είναι επικίνδυνο. Μην ξυπνάς: θα μετανιώσεις"
Καλότυχοι εκείνοι που δε γνώρισαν τον εαυτό τους
ανδρείοι εκείνοι που αποσιώπησαν την αθωότητά τους
μα ευλογημένοι αυτοί που τά δώσανε όλα κι ύστερα κοίταξαν έν
άστρο
σαν τη μόνη ανταπόδοση.
του Τάσου Λειβαδίτη, Ευλογία
nyxterino
ξέρεις την άποψή μου για το χρόνο...
mitos
..τουλάχιστον εμείς προσπαθήσαμε, κι αν κάναμε λάθος επιλογές πάλι προσπαθήσαμε, αλίμονο από αυτούς που κάνανε - και κάνουνε - και λάθος επιλογές και δεν προσπαθούν... είναι κάτι ως λάθος αφ΄εαυτού...
Δημοσίευση σχολίου