σάββατο 09 01 09
απόψε το φεγγάρι μοιάζει να μεγάλωσε.. να μεγάλωσε πολύ....
κρέμεται ήσυχο πάνω απ' του Τεκέ το κάστρο τόσο κοντά....
τόσο φωτεινό!!!
Θυμίζει όμοια χλωμή μέρα...
και στις επάλξεις του κάστρου πάνε κι έρχονται σκιές.
προετοιμάζονται πυρετώδικα.
στην εμπασιά παραταγμένοι σιδερόφραχτοι
έτοιμοι να υποδεχτούνε τον αφέντη..
απόψε το φεγγάρι πολύ μεγάλωσε
και στρέβλωσε του χρόνου τη ροή...
βγήκανε από τις κρύπτες τους περασμένες θύμησες..
ή μήπως του μυαλού επινοήματα;
...............................................
αφιερωμένο στην παρέα της πανσέληνης
-ολονύχτιας - γεναριάτικης σύναξης
4 σχόλια:
Το φεγγάρι μεγάλωσε απόψε, αν κι όλο λύπη, γιατί πολλά θέλει να πει για τους ανθρώπους που άλλο δεν έχουν να κάνουν παρά να σκοτώνονται αναμεταξύ τους…
Το φεγγάρι μεγάλωσε απόψε, σα να μεγάλωσε πολύ… γιατί πολλά θέλει να πει… το κοιτάν οι Βεδουίνοι με ματιά λυπητερή κι όρκο στον Αλλάχ τους δίνει πως θ’ αλλάξουν οι καιροί…
Αμ δε…
Καλή εβδομάδα Νικήτα!
Δες το φεγγάρι
Ασημένιους δρόμους
Χαράζει
Το ξέρω. Άβιος τόπος
Είναι
Τα μάγια δεν τα λύνει
Η γνώση
τα φορτώνει
Μόνο
Με μια ιδέα θλίψης
Για το μυστήριο
Που δεν υπάρχει
Σαν και τη ζωή μας Νικήτα...
Καλό σου απόγευμα
Μηθυμναίος
... πως θ' αλλάξουν οι καιροί...
όρκοι χρόνων, διαχρονικά και συνεχόμενα.
καλή βδομάδα
meril
σαν τη ζωή μας .. ναι
και το μυστήριο μαζί
καλή βδομάδα
Άγνωστος Ποιητής (Ορεστιάδα 1974)
"ΤΑ ΔΑΚΡΥΑ"
Ξημέρωμα στα Ρίζια Ορεστιάδας
στο τέλος της Ελλάδας
δυό άντρες ξενυχτούν.
Ο Θάνος και ο Νάσος, δυό φαντάροι
κι απέξω το φεγγάρι
που ποθούν.
Δεκέμβρης και τα κάλαντα μονάδας
από κάτω ο Καιάδας
τα πυρομαχικά.
Κανονίζουν τα στοιχειά των Χριστουγέννων
κι ερειπωμένων τραίνων ξωτικά.
Μαζί στον τελευταίο προμαχώνα
τα γράμματα κορώνα
να πουν δυο μυστικά,
αυτά που λεν οι φίλοι μεταξύ τους
και ρίχνουν την ψυχή τους στη φωτιά.
Θυμήθηκε ο ένας μια αμαρτία
κι ο άλλος μια θυσία
που πλήρωσ’ ακριβά
και μύριζε παντού καμμένο δάσος
σα δάκρυσε ο Νάσος ξαφνικά.
Τα δάκρυα είναι λόγια και πονάνε
βαθαίνουνε και πάνε
ζητάνε μια αγκαλιά.
Ποιος θέλει εδώ φιλί και ποιος να δώσει
αχ! να μη ξημερώσει
άλλο πια.
Βαρύ, θανατικό έξω το κρύο
φυλάκιο για δύο
και άγιος ο Θεός,
που βλέπει από πάνω και σωπαίνει
γιατί καταλαβαίνει ευτυχώς.
117 Μ.Π.Π.
nikitas νάσαι καλά μα μας μαζεύεις
Δημοσίευση σχολίου