οξύμωρο;
μπορεί
[χωρίς σημασία άλλωστε]
και δεκαετίες που ζήσαμε
τις Μεγάλες ιδέες κι ελπίδες γιομάτοι...
κι άρνηση....
να διακινδυνεύεις μ' αυτοπεποίθηση
διέξοδο στα συναισθήματα
ΥΓ : αν και όποτε το επιτρέψει ξανά ο "blogger" εδώ θα είμαι....
Εγγραφή σε:
Σχόλια ανάρτησης (Atom)
4 σχόλια:
Πάντα γελαστοί
Της νύχτας οι αμαρτωλοί και της αυγής οι μόνοι
θέλουν βαρύ ζεϊμπέκικο και νευρικό τιμόνι
σε τόπους τριγυρίζουνε σβησμένους απ' το χάρτη
για μια σταγόνα ουρανό για μιαν αγάπη σκάρτη
Όσοι με το Χάρο γίναν φίλοι
με τσιγάρο φεύγουνε στα χείλη
στα τρελά τους όνειρα δοσμένοι
πάντα γελαστοί, πάντα γελαστοί
πάντα γελαστοί και γελασμένοι
Τα νιάτα μας διαδρομή Αθήνα - Σαλονίκη
μια πόλη χτίσαμε μαζί κι ακόμα ζω στο νοίκι
έπεσα να σ' ονειρευτώ σε ψάθα από φιλύρα
κι είδα πως βγάζει η νύχτα φως και τ' όστρακο πορφύρα
Όσοι με το Χάρο γίναν φίλοι
με τσιγάρο φεύγουνε στα χείλη
στα τρελά τους όνειρα δοσμένοι
πάντα γελαστοί, πάντα γελαστοί
πάντα γελαστοί και γελασμένοι
Όσοι με το Χάρο γίναν φίλοι
με τσιγάρο φεύγουνε στα χείλη
στα τρελά τους όνειρα δοσμένοι
πάντα γελαστοί, πάντα γελαστοί
πάντα γελαστοί και γελασμένοι
Στίχοι: Άλκης Αλκαίος
Μουσική: Θάνος Μικρούτσικος
Πρώτη εκτέλεση: Δημήτρης Μητροπάνος
κάπως έτσι.
καλησπέρα, Γιώργο.
στον ανώνυμο
βαρύ ζεϊμπέκικο, ναι.
αλλά και νευρικό, πολύ-πολύ νευρικό τιμόνι....
μόνο το τσιγάρο λείπει από την εικόναααα
κάπως έτσι, σίγουρα...
στην areti
Δημοσίευση σχολίου