Παρασκευή 18 Φεβρουαρίου 2011

άρρητο...

συμβαίνει, κάποιες φορές, να σε καθηλώνει μια κούραση τρομερή.
να πλημμυρίζουνε οι αισθήσεις σου στο αίσθημα αυτό και
να μουδιάζουνε τα μέλη ανυπάκουα στις εντολές.
ακόμα κι ο νους λές παγώνει, διασπάται, αρνιέται ...
μια εσωτερική στασιμότητα του σκέφτομαι και του αισθάνομαι...

.... πόσο ν' αντέξεις σε όχλο κωφαλάλων.....


όμως
μέσα στη σήψη υπάρχει ζωή.
νόμος της φύσης απαράβατος (;) ....
ονειρεύεσαι γαληνεμένος κι ελπίζεις

2 σχόλια:

meril είπε...

".... πόσο ν' αντέξεις..."
μέχρι το τέλος λέω εγώ
(γιατί το ξέρεις πως η άλλη επιλογή είναι ακόμα πιο δύσκολη)

nikitas είπε...

σωστά!!!