να πλημμυρίζουνε οι αισθήσεις σου στο αίσθημα αυτό και
να μουδιάζουνε τα μέλη ανυπάκουα στις εντολές.
ακόμα κι ο νους λές παγώνει, διασπάται, αρνιέται ...
μια εσωτερική στασιμότητα του σκέφτομαι και του αισθάνομαι...
.... πόσο ν' αντέξεις σε όχλο κωφαλάλων.....
όμως
μέσα στη σήψη υπάρχει ζωή.
νόμος της φύσης απαράβατος (;) ....
ονειρεύεσαι γαληνεμένος κι ελπίζεις
2 σχόλια:
".... πόσο ν' αντέξεις..."
μέχρι το τέλος λέω εγώ
(γιατί το ξέρεις πως η άλλη επιλογή είναι ακόμα πιο δύσκολη)
σωστά!!!
Δημοσίευση σχολίου