Σάββατο 3 Σεπτεμβρίου 2011

... γλυκά φθινοπωρινό το φως,

Κώστας Στεργιόπουλος


2 σχόλια:

Ανώνυμος είπε...

"Τουλάχιστον, ας καρτερούμε το απροσδόκητο,
όπως μια σπίθα κάτω από τη χόβολη.
Γύρω απ' τη λάμπα εμείς μένουμε εδώ,
κι οι νύχτες όξω γράφουνε τα ριζικά μας."

nikitas είπε...

"...
Κάθε στιγμή ενεδρεύει το απροσδόκητο,
η μοίρα -ή όπως θέλεις πες την- που αγρυπνεί.
Νομίζουμε πως θα σωθούμε, και χανόμαστε·
νομίζουμε πως θα χαθούμε, και σωνόμαστε.
Μα ξέρει πάντα εκείνη πιο πολλά από μας.
..."