Τι να 'γιναν όλα αυτά που ξαναζούν στη μνήμη μας,
σαν ένα τοπίο που κάηκε ή κατεδαφίστηκε
και τώρα απόμεινε η φωτογραφία του.
Ανύπαρκτα κυκλοφορούν μές στα τραγούδια,
μας επισκέπτεται το φάντασμά τους
κι υπάρχουν μόνο γιατί υπάρχουμε.
Μένουν μονάχα κάτι θρύψαλα στον ύπνο μας
κι η άμπωτις και η παλίρροια του εαυτού μας.
Κώστας Στεργιόπουλος
....
" Όταν μερικές φορές, σε μια ερώτηση που αφορά τις σκέψεις σου απαντάς : "τίποτε", ίσως να προσποιείσαι. Οι αγαπημένες υπάρξεις το ξέρουν καλά. Άν όμως η απάντηση αυτή είναι ειλικρινής, αν εκφράζει αυτό το μοναδικό ψυχικό συναίσθημα της σιωπηλής ευγλωττίας που σπάζει την αλυσίδα των καθημερινών χειρονομιών ενώ η καρδιά ψάχνει μάταια να βρει τον κρίκο που θα την ξανασυνδέσει, τότε αυτό φαίνεται πως είναι το πρώτο σημάδι του παραλογισμού. " Camus
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου