όνειρο ...

στο κεφαλόσκαλο καθισμένος,

αγαπημένη θέση - κληρονομιά

γλυκιά ανατριχίλα στο κορμί σκορπά η δροσιά,

να τυλιχτώ τον επενδύτη της ζεστής αγκαλιάς σου

και να πλανιέμαι στην ασάλευτη ώρα

στο κάλεσμα του φεγγαριού

που μετεωρίζεται γέφυρα σε ταξίδι ονειρικό,

-υποσχεμένο-

δρόμος που φέρνει κοντά ψυχές αδελφές

τριζόνια,

ξεχασμένα σε αναζήτηση συντρόφου - επίμονα-

σπάνε την ησυχία

κομμάτια ραγισμένου καθρέφτη

"βλέπω το χέρι σου άσπρο σαν τον ήλιο

να καίει πάνω από το κάτασπρο όνειρο

έπειτα σε άκουσα να ελευθερώνεσαι από τα φύλλα"

κι άκουσα το φως να κυλά από τα μάτια σου

σου χαμογέλασα

μα ήταν όπως πάντα,

ένα χαμόγελο στην άβυσσο.....