Τετάρτη 18 Ιανουαρίου 2017

" Θύρα σιωπηλή των Ηλύσιων, εσέ άνοιξα πρώτη;"






Τρίτη, 13 του Μάη του 2008, [τρίτη και 13!!!] που "βγήκε" τούτο το "τρεχαντήρι"......μ΄ ένα σημείωμα μπούσουλα/στίγμα του ταξιδιού, να συνεχίσει σε νέες διαδρομές στο αχανές του διαδικτύου....  ...................  [ ... Όπως οι πρώτοι εξερευνητές κινούσαν ψάχνοντας, ελεύθερα σκεπτόμενοι, ανήσυχα πνεύματα με επιλογή την αναζήτηση, έτσι χαράζουμε ρότα αναζήτησης. Δεν επιδιώκουμε ντε και καλά να φτάσουμε σε λιμάνι. Μας θέλγει το ταξίδι αυτό καθ' αυτό, η αναζήτηση μας θρέφει. ...]
... δεν ξέρω πόση σημασία μπορεί να έχει η ιστορία σήμερα ...

... κάπου, μετά τις Δημοτικές εκλογές του 2006, μια παρέα ανήσυχων πνευμάτων, προβληματισμένοι, βλέποντας τα αδιέξοδα, συζητάνε για μια περιοδική έκδοση προβληματισμού και επικοινωνίας, ίσοι κι όμοιοι κι όχι σωτήρες και διαφορετικοί/καθοδηγητές 😉 ...
... κείνο το χειμωνιάτικο βράδυ, στην ταβέρνα "Το Πεύκο", στα όρια Περιγιαλίου και Νυδριού, "μοιράστηκαν" και καθήκοντα-στήλες κ.λ.π. .,.
... κι ο τίτλος να κλίνει οριστικά, προς το " ειδέναι" ... 
[ " πάντες άνθρωποι του ειδέναι ορέγονται φύσει" ]
... πες η επισημοποίηση!

... για κάποιους - πολλούς - λόγους, αυτό δεν έγινε κατορθωτό. η προσπάθεια ναυάγησε [σάμπως και θα μπορούσε διαφορετική πορεία ναχει, σε χώρο τόσο "αντί - πνευματικό" τόσο υποβαθμισμένο ...]
και μείναμε με την προεργασία ....
.................................................................................................
... κι έναν τίτλο, δεικτικό σκέψεων - ιδεών,δημιουργίας και ταυτόχρονα στροφής - τροπής - αλλαγής, σε "σταθερή" πορεία [ "διαλεκτικής" υφής ], να εκφράζει/καλύπτει τον τομέα "ευθύνης"...
μπορεί να ακούγονται "κάπως" αυτά. για το συγκεκριμένο εγχείρημα ταίριαζαν και "μοιραία" από έννοιες: ιδέα - (και ειδέα) - είδομεν - ιδεώ και τρέπω - (τρόπος), προέκειψε το "ιδεο - τροπ - ιο".
[για να σχολιάσει φίλος ότι του θυμίζει τρόπο ονοματοδοσίας υδρογονάνθρακα, αλλά δεν μπορεί να προσδιορίσει διπλούς και τριπλούς δεσμούς, γιατί "φυσικά" πρέπει να είναι .. ακόρεστος...😞]
... δυο χρόνια περίπου, μετά το "ναυάγιο" της προσπάθειας, βγήκαμε σε "πορεία"...

με μια εικόνα (οδυσσέας και σειρήνες) νάχει να κάνει μ' αυτό καθ' αυτό το ταξίδι.  να προσλαμβάνεις και να μην παρασύρεσαι (δεκτικός στα ακούσματα - σταθερός στην πορεία).
οι σειρήνες, κάλεσμα του πόθου για γνώση, προσωποποίηση της σαγήνης και του θανάτου μαζί ...
ο ήρωας (οδυσσέας) τελικά δεν υποκύπτει, με αποτέλεσμα οι φτερωτές τραγουδίστριες να αυτοκτονήσουν..., κίνηση που τις εξιλεώνει ουσιαστικά/υποχρεωτικά, αφήνοντας το ερώτημα του κατά πόσο και αν αυτό βαραίνει τον ήρωα για απάντηση ...

[ επιλογή της εικόνας, ο πίνακας του Herbert Jamew Draper (1909). ο οδυσσέας δεν κοιτάζει, δεν βλέπει, ούτε ακούει (;) τις σειρήνες, θαρρείς κάτι άλλο φαντασιώνεται...
κι η επιλογή σειρήνες/γοργόνες, αντί σειρήνες/πτηνά (ραψωδία μ), δεικτικό της μετάλλαξης αλλά και του αδιεξόδου (θάνατος/πνιγμός γοργόνας..) και φυσικά της ομορφιάς το θεάσθαι...]
.................................................................................................

... ήρθε το '14 ...
νέα καθήκοντα κι ανατροπές,απρογραμμάτιστα που φέρανε ( επαγγελματικά, οικογενειακά, προσωπικά..)
κι ο χρόνος να μη φτάνει στης καθημερινότητας το κυνήγι, στην προσπάθεια οργάνωσης του χάους (σε μια κοινωνία εξόχως εντροπική...)
ταξίδια και δρόμοι, κι άλλοι δρόμοι να ανοίγονται, κι αδιέξοδα, λές "λερναίοι" δρόμοι....
και το ιδεοτρόπιο να ασφυκτιά, σε μια θάλασσα στρεβλώσεων και διαστρεβλώσεων, δυο χρόνια τώρα που φουντώνει...
επόμενο να "σπάσει" τους κάβους που δεμένο το κρατούσανε και με τιμονιέρη, εραστή των διαδρομών και όχι των διαδρόμων, περιπλανόμενο (γενικά) κι ανήσυχο,να σας κρατά ενήμερους και σε "διορθωτική" πορεία τον nikitas...
[nikitas, μια άλλη ιστορία που σημάδεψε πορείες...]












[από αρχαίο ελληνικό αγγείο ]



[ " Θύρα σιωπηλή των Ηλύσιων, εσέ άνοιξα πρώτη; " -Ρώτημα - ΑΛΑΦΡΟΙΣΚΙΟΤΟΣ - Αγγελος Σικιελιανός]

Δεν υπάρχουν σχόλια: