Ανδρείκελα

Σὰ νὰ μὴν ἤρθαμε ποτὲ σ᾿ αὐτὴν ἐδῶ τὴ γῆ,
σὰ νὰ μένουμε ἀκόμη στὴν ἀνυπαρξία.
Σκοτάδι γύρω δίχως μία μαρμαρυγή.
Ἄνθρωποι στῶν ἄλλων μόνο τὴ φαντασία.

Ἀπὸ χαρτὶ πλασμένα κι ἀπὸ δισταγμό,
ἀνδρείκελα, στῆς Μοίρας τὰ τυφλὰ δυὸ χέρια,
χορεύουμε, δεχόμαστε τὸν ἐμπαιγμό,
ἄτονα κοιτώντας, παθητικά, τ᾿ ἀστέρια.

Μακρινὴ χώρα εἶναι γιὰ μᾶς κάθε χαρά,
ἡ ἐλπίδα κι ἡ νεότης ἔννοια ἀφηρημένη.
Ἄλλος δὲν ξέρει ὅτι βρισκόμαστε, παρὰ
ὅποιος πατάει ἐπάνω μας καθὼς διαβαίνει.

Πέρασαν τόσα χρόνια, πέρασε ὁ καιρός.
Ὤ! κι ἂν δὲν ἦταν ἡ βαθιὰ λύπη στὸ σῶμα,
ὤ! κι ἂν δὲν ἦταν στὴν ψυχὴ ὁ πραγματικὸς
πόνος μας, γιὰ νὰ λέει ὅτι ὑπάρχουμε ἀκόμα...

[Κώστας Καρυωτάκης]

.... μικρασιατική καταστροφή ...
και ο πολίτης  ζει τον πρωτοφανή αντίκτυπο ...
αδύναμος παρατηρητής της βίαιης αλλαγής στη ζωή του ...
πολιτική αστάθεια ...
οικονομική ένδεια ...
απρόσμενη αλλαγή στον τόπο (πρόσφυγες) ...

πως αλλιώς μπορεί να νοιώθει  από πιόνι, μαριονέτα [ ανδρείκελο ]στα χέρια των άλλων
των άλλων που ερήμην του λαμβάνουν αποφάσεις;
αυτός που ζει την ανασφάλεια, συθέμελα που 'χει  κλονίσει  βεβαιότητες μέσ' στις οποίες γαλουχήθηκε;
αυτός, που κάθε μέρα  βεβαιώνεται.  κανέναν έλεγχο δεν έχει σ' όσα συμβαίνουν γύρα του κι άμεσα τον αφορούν; ...

χάρτινο ανδρείκελο, μηδαμινής αξίας .........

εικόνα του τότε, μετά το '22 ...

κι εικόνα του σήμερα, μετά το '10....

δέσμιος της αδιέξοδης κατάστασης, να ' χει χάσει την αισιόδοξη θέαση
να μην βλέπει ελπίδα για το μέλλον, στερημένος ,ισοπεδωμένος, ματαιωμένος
με το πολιτικό σύστημα να αδυνατεί να αντιμετωπίσει την καταστροφή...
......
Πέρασαν τόσα χρόνια, πέρασε ὁ καιρός.
Ὤ! κι ἂν δὲν ἦταν ἡ βαθιὰ λύπη στὸ σῶμα,
ὤ! κι ἂν δὲν ἦταν στὴν ψυχὴ ὁ πραγματικὸς
πόνος μας, γιὰ νὰ λέει ὅτι ὑπάρχουμε ἀκόμα...

...................