της ποίησης…

Απόψε

Απόψε οι μνήμες διάβηκαν

μαζί με το μπουρίνι

το σταυροδρόμι των καημών

τ’ ακοίμητων και πάνε

σεργιάνι σταχτοσκόταδο

καθώς η μέρα σβήνει

και μένα θλίψη και καημό

σαν πάντα με κερνάνε.

Μνήμες γιατί γυρίσατε

τ’ αποψινό το βράδυ

να μου θυμίστε τα παλιά

τα πικροποτισμένα

αντί να 'ρθείτε ανάλαφρα

μ’ ένα περίσσιο χάδι

τώρα που όλα μοιάζουνε

να ‘ναι για μένα ξένα.

Τώρα η ζήση διάβηκε

πίσω δεν θα γυρίσει

και δεν προσμένω ανατολή

μόνο στερνή μια δύση.

                               [ΛΕΥΚΑΣ - 2 Δεκεμβρίου 2005]

Αιωνιότητα

Οι Αιώνες κυλούν σαν μαδημένα τριαντάφυλλα

στην απέραντη ποδιά του Σύμπαντος.

Στα αλμυρά νερά της θάλασσας λούζονται οι ακρογιαλιές

Περιμένοντας τον μαΐστρο για να σαλπάρουν.

                                                                                    

 του αλέκου φίλιππα,  ες μνήμη ....