..τα ψεύτικα τα λόγια τα μεγάλα;

Η κατάσταση είναι τραγική. Ο φόβος έχει κατακυριεύσει την κοινωνία,  η τρομοκράτηση της οποίας σπρώχνει (ενδεχομένως) σε επικίνδυνα και πονηρά μονοπάτια. Είναι λογικό λοιπόν να αναρωτιέσαι πως θα είναι η επόμενη μέρα. Είναι λογικό να αναρωτιέσαι ποιοι και πως θα εκμεταλλευτούν την κατάσταση, διαχρονικό φαινόμενο άλλωστε…

[και δεν έχει σχέση με συνομωσίολογίες αλλά με την λειτουργία της κοινωνίας που εκπαιδεύτηκε να λειτουργεί έτσι…]

Η τραγικότητα της κατάστασης ΔΕΝ μπορεί να αποδοθεί αποκλειστικά στον κοροναιό και  σ’ αυτούς που δεν συμμορφωθήκανε στα μέτρα περιορισμού της κυκλοφορίας. Άλλωστε η συντριπτική πλειονοψηφία της κοινωνίας ανταποκρίθηκε  και στήριξε τα μέτρα.

Η μεγαλύτερη ευθύνη είναι του ανέτοιμου συστήματος Υγείας. Του συστήματος Υγείας που είναι το θεμέλιο του κοινωνικού οικοδομήματος, όπως πολύ σωστά τόνισε ο πρωθυπουργός Κυριάκος Μητσοτάκης στο διάγγελμα για την 25^η Μαρτίου.  [ στο 1:16 του βίντεο ] Κι αυτό είναι που τρομάζει τον καθένα από μας βλέποντας την κατάσταση στην γείτονα Ιταλία, στην Ισπανία…

Των κλινών που λείπουν. Του προσωπικού που λείπει. Των υλικών που λείπουν.. Και τελικά αναρωτιέσαι σε τι είχαμε επάρκεια; Πέρα από τα «..ψεύτικα τα λόγια τα μεγάλα..»;;;

Εδώ υπάρχουνε ευθύνες. Εγκληματικές θα πω, αφού μπαίνει σε διαδικασία ύπαρξης μια κοινωνία.  Και φυσικά όχι του μπάρμπα Γιώργη απ τα Αλατρο ή της θειά Γιωργίτσας απ την Αετομηλίτσα ούτε του κυρ Σταύρου από την Κυψέλη.

Εδώ οι ευθύνες είναι ΑΠΟΚΛΕΙΣΤΙΚΆ όσων με τις αποφάσεις τους εφαρμόσανε συγκεκριμένες πολιτικές δεκαετίες τώρα που οδηγήσανε σ’ αυτό το χάλι την Δημόσια Υγεία. Είναι αυτών που οι ιδεοληψίες περί αυτορρύθμισης των αγορών οδηγήσανε να θεωρείται η Δημόσια Υγεία Εμπόρευμα κι όχι Αγαθό, αυτών που κοκορεύονταν στα κανάλια να μην τους πάρουν την δόξα των απολύσεων ιατρικού προσωπικού η τρόικα, αυτών που διαπιστώνανε πως περισσεύει το ιατρικό προσωπικό μόλις χτές… και φυσικά όσων ανέχτηκαν συνέχισαν και συνέβαλαν με τον ένα η τον άλλο τρόπο στην αποδόμηση του συστήματος υγείας..

Σήμερα προστρέχουνε σ αυτούς,  που ως χτές, θεωρούσαν περίσσευμα και άχρηστο προσωπικό και εκθειάζουν τον τιτάνιο – πραγματικά τιτάνιο – αγώνα ανεβάζοντας τους στο πάνθεον των Ηρώων. Σ΄ αυτούς που φοράνε τις πράσινες κι άσπρες μπλούζες τους ήρωες . Σ’ αυτούς τους ηρωικά μαχόμενους που μπορεί να τους δείς κι ως κατάδικους έγκλειστους σε γαλέρες…

Όταν σήμερα έχει αποδειχτεί το μέγα λάθος και το αδιέξοδο που οδηγήσανε οι πολιτικές που εφάρμοσες,  και δεν βρίσκεις το σθένος να ζητήσεις ένα απλό συγνώμη από τον κόσμο, άρα δεν θέλεις να παραδεχτείς πως έκανες λάθος, η προσπάθεια σου η σημερινή που τιμάμε  και στηρίζουμε, παραμένει μισή.

Και φοβάμαι στο πίσω μέρος του κεφαλιού δεν έχει αλλάξει η σκέψη σας: υγεία = εμπόρευμα. Πώς να εξηγήσεις που δεν πρόκανε ο Νικήτας Κακλαμάνης να δηλώσει την αποτυχία του νεοφιλελεύθερου μοντέλου για την υγεία κι αμέσως ξαπολήθηκε – τυχαίο;- ο έγκριτος δημοσιογράφος  κ. Πάσχος Μανδραβέλης σε μια προσπάθεια αποδόμησης του; Στην λογική ίδιοι είναι όλοι, μην τον ακούτε…

Πώς να εξηγήσεις που φτάνουμε στη κορύφωση και δεν επιτάσσονται οι ιδιωτικές μονάδες υγείας αλλά ακριβοπληρώνονται; Όταν ολόκληροι τομείς της αγοράς αγαθών και υπηρεσιών νεκρώθηκαν…

Γι αυτό να μου επιτραπεί να κρατάω σοβαρές επιφυλάξεις εφόσον πραγματικά έγινε κατανοητό, πως η δημόσια (αυτή η παράλειψη στο διάγγελμα…) υγεία  είναι αγαθό, το ανώτερο όλων, θα υπηρετηθεί την επομένη της φρίκης….

Πολύ εύκολα ο θόρυβος τούτος καταλήγει, πέρα από το επικοινωνιακό,  να αποτελέσει άλλοθι εξυπηρέτησης του «εγωιστή ανθρώπου», δηλαδή την α-πολιτική ρουτίνα των συναλλαγών μας….