Παρασκευή 16 Νοεμβρίου 2012

λεύτερος σαν φως...


ζητούσε, λόγος ποιητικός, από το χάροντα
ναρθεί, μαζί με το μπουρίνι
[μια μέρα δειλινό, μπουρίνι να φυσάει, ]
κι ακάλεστος
-καθώς λυσσομανά,ήχοι κι εικόνες, θαρρώ, δρόμους ν΄ανοίγουνε
στης φαντασίας τα στενά...-
μ΄αυτός παράκουσε...
κι ήρθε μια μέρα χλιαρή του χινόπωρου
μια μέρα πούσερνε καλοκαιριά
και μια ηρεμία ολύμπια...
[παράξενο το φετινό χινόπωρο,
παράξενο πολύ...]

κυριακή 11 του νοέβρη του 2012
δειλινό....
εκεί που η μέρα. κουρασμένη, γέρνει
στης νύχτας  υποκύπτοντας τον ερχομό
διάλεξε το δρόμο για του χαμού τ΄ αγύριστου τη χώρα....
λεύτερος σαν φως
-ποιος ξέρει, ο δρόμος τούτος, της πράξης για της φαντασίας
πλάσμα της καρδιάς..-
απ΄το πρωί μια ήρεμη βύθιση
κι έπειτα η ΣΙΓΉ...
"αρμοδέθηκε πια, σοφίλιασε με την Άβυσσο,
όπως ο σπόρος του αντρός με το σπλάχνο της
γυναίκας."




"Λέω να γίνω πατέρας του πατέρα μου,
ένας πατέρας που του έτυχε
σιωπηλό και δύστροπο παιδί,
και να του πω μια ιστορία
για να τον πάρει ο ύπνος.

Ύπνε που παίρνεις τα παιδιά πάρε και τον πατέρα..."

[απο τα γυαλινα γιάννενα του μιχάλη γκανά]

Δεν υπάρχουν σχόλια: